Vijfde aanval door haaien (Great Whites) deze week alweer bij Surf Beach, grote brand in Big Bear (hier om de hoek en een immense brand bij Santa Clarita, vlakbij LA. Das niet best en de zomer is nog maar 3 dagen jong. Nou kwamen wij vorige week vrijdag terug van onze vakantie in Yellowstone en Grand Teton en wilden wij direct zaterdag ’t Campertje van binnen en buiten poetsen, maar daar het die dag 37+ werd zijn wij maar naar het strand getogen. Haaien of niet…

Hi Guys in Holland, is het ECHT alweer 27 maart dat ik de laatste belevenissen heb gepost? Ja, ik kreeg al berichten daarover :-). Allee, Piet is zojuist vertrokken voor een 3-daags bezoek aan een klant in Canada. D’r is niet veel op de buis behalve zomerherhalingen en een nieuwe serie genaamd The Astronauts’ Wives Club (erg leuk!). Maar daar heb ik alle tot nu toe vertoonde afleveringen al van gezien, Jimmy Fallon komt pas over een paar uur, de strijk is gedaan, dus maar even de emails geschoond en aan het blogje begonnen. Piet heeft inmiddels ook al een selectie gemaakt uit de vele foto’s geschoten tijdens de vakantie, dus die zal ik erbij stoppen.

Bijna geheel en al van Facebook en Internet verstoken moest ik toch af en toe mijn ei en mijn verhalen kwijt, dus ik heb wel het een en ander genoteerd tijdens onze trip. En af en toe ook nog wat op FB kunnen plaatsen, dus ik kan de draad min of meer nog wel ergens vinden. Voor Piet was het redelijk onhandig dat we zo weinig bereik hadden, want die moest echt af en toe op zoek naar een WIFI spot of even met z’n mensen te kunnen bellen en zijn email te doen. Voor een aantal dingen is hij de enige beslissingbevoegde omdat het nog maar zo klein is in aantal mensen en zo, en de boel moet wel doordraaien natuurlijk. Maar dat is allemaal gelukt.

We gaan maar eens starten met het heuglijke feit dat DSV Solutions 2e vestiging in Edison New Jersey met succes is opgestart en al weer een tijdje draait, en ook al goed vol zit. Het had wat voeten, en zeker wat vliegreizen Pieterzijds in de aarde, maar het is van start en het draait. In de planning zit dat Piet hier elke maand voor een paar dagen naartoe gaat.

Aangezien hij in April daarheen ging om even zijn Ops Manager live welkom te heten en bij te praten, meteen maar van de nood een deugd gemaakt en op airmiles punten achterop gevlogen. Piet zat al een week in New Jersey, ik ben er op de vrijdag naartoe gevlogen, daar hebben we elkaar ontmoet en het weekend doorgebracht in Manhattan. Ik had weer via Expedia en Groupons een hotel geboekt voor een leuk prijsje plus een show (Kinky Boots) voor een aangenaam bedragje kunnen scoren. Het is een sport.

Hardstikke leuk weekend gehad en de maandag erop kennis kunnen maken met de mensen in Edison, en hen meteen geïnterviewd voor de mei INSIDE DSV Solutions Inc. editie.

Piet is ook nog even langs de nieuwe vestiging van een klant van DSV geweest in Manhattan. Daar waren ze nog aan het verbouwen voordat de winkel half mei open zou gaan (TIGER SHOP) . Dus Piet even meten of de pallets wel door de deur konden en zo :-). Vraagt een langslopend New Yorks stel wat we daar deden, en wat voor soort winkel daar kwam, en wat ze gingen verkopen en zo. Zegt Piet: Allemaal “Conny Spul” (Bedoelt hij mee, allemaal van dat soort dingen die stikleuk zijn om te hebben, maar wat je eigenlijk in principe niet zozeer tot de eerste levensbehoefte moet rekenen. Dacht die vrouw toch dat ik de eigenaresse/designer was :-). Ha!

(Mooie spullen hebben ze, inderdaad “Conny Spul”)

Grappig ook dat je zelfs in zo’n stad je weg (een beetje) leert kennen. Op een gegeven moment zeg ik tegen Piet: Als we hier rechts gaan kom je bij een hartstikke leuk tentje waar je heerlijk koffie met gebak kunt krijgen. Ik bedoel maar…. :-)

Op dit moment van tikken, zitten wij in het Nationale Park Grand Teton. We hebben nog 5 dagen vakantie. We zijn op 3 juni vanuit Rancho vertrokken met ’t Campertje richting Yellowstone National Park. Dat is vanuit ons in zo’n twee / twee en een halve dag aan te rijden. Daar hebben we 3 verschillende campgrounds geboekt, op elk waarvan we 2 of 3 dagen staan, zodat we maximaal relaxed van dit park kunnen genieten. Yellowstone is toch een van de bijzonderste plekken op de wereld. Mooie natuur; Natuurlijk!, maar vooral bijzonder door de vulkanische oorsprong. Overal sputtert en spettert het de grond uit. Geysers…Mud Volcanos…Paint Pots…Sulphur lucht. Ook heel veel beestjes; Bisons met kleintjes, herten, beren, bald eagles. Na Yellowstone gaan we door naar Grand Teton, het natuurreservaat wat er -zeg maar- aan vastgeplakt zit. Daar hebben we ook- al in December- 2 campings geboekt. (Dat doen we zo vroeg omdat - als je in de parken zelf wilt kamperen - de mooiste plekken al snel weg zijn). Ook als je, zoals wij, in het voorseizoen op pad gaat. (Dan trekken namelijk in plaats van de de kinderrijke gezinnen de hordes senioren weer de wereld in).

Voordat we vertrokken uit Rancho, hadden we de weersvoorspelling voor dit gebied een beetje bekeken, en het zag er naar uit dat het daar vrij fris zou zijn met nogal wat regen. We hebben wel regen gehad, maar telkens of aan het eind van de dag, of ’s nachts. Verder hele prima temperaturen. Mijn bruin zit er nog op :-) Eigenlijk had ik gehoopt op iets frisser want we zitten zometeen weer 3 maanden in de 40+, maar…ik zal niet zeuren.

Wel heul veul muskieten. Ze steken je daar lek, ondanks inspuiten met (gifvrij) spul, want tegen DEET kan ik niet, maar die muggen kunnen weer heel goed tegen dat gifvrije spul. Ik zit dit nu te tikken bij een kampvuurtje vol in de rook, tranende ogen, maar de muggen blijven ook op afstand. Elk nadeel…

Dat is ook weer een voordeel in California; Nul muskieten, spontane ontbranding in de lucht denk ik.

Op het padje naast ons op de camping zijn twee knullen van een jaar of 18 met een rugbybal en een frisbee aan het gooien naar elkaar. De ene heeft in zijn linkerhand een kop koffie en met de andere vangt hij om de beurt vlekkeloos de rugbybal en de frisbee. En geen drupje koffie morsen! (Ik ben even gaan kijken of er wel wat in die beker zat, JA bijna tot op het randje vol). Very cool!

Allee, onze trip Yellowstone / Grand Teton gooi ik dus in beeld op de fotopagina. Kijk zelf maar. Foto’s zeggen meer dan 1000 woorden in dit geval. We hebben in totaal - vlgs. onze wandel GPS - 139.3 miles gehiked (in 18 dagen), en we zijn deze trip over de 10.000 mile grens gekomen op de Miles-teller van ’t Campertje!

Verder hebben we bijna de gehele trip James Taylor op de radiozender kunnen beluisteren. Dit ter ere van het uitbrengen van zijn nieuwe album (Before this World). 3 weken lang werd hij 24/7 gedraaid op Channel 17 van Sirius, doorspekt met interviews, top 10 JT songs van zijn vrouw, zijn dochter enz. enz. Er is er 1 die dit leest die dit zeker op waarde weet te schatten :-) (misschien 2…). Wij vonden het super, want James Taylor stond vroeger al op tijdens trips naar Frankrijk; eerst op een cassettebandje, later op CD en nu dus streaming via Sirius XL.

Kijken wanneer ik dit op het net kan gooien, zal denk ik pas weer zijn als we thuis zijn of wellicht eind deze week, als we uit de bergen zijn. Ook wel weer leuk om thuis in Rancho te komen, want waarschijnlijk heeft de hond van onze buurman Bob dan pups. Ken je buurman Bob nog? Van die “Eftelinghuisjes” die hij maakt van gips en dan schildert? Hij is er weer eentje voor ons aan het maken, dus ik heb ook net in Yellowstone iets leuks voor hem gescoord. En vanuit Nederland een blik met stroopwafels voor hem meegebracht. Dat vond (en vind) hij leuk, want hij is een beetje eenzaam en blij met een praatje. Buurman Bob is een al wat oudere man (in de 70 schat ik), Zo’n 1.50 lang en net zo breed. Hij heeft nogal wat meegemaakt. Als ik langs zijn garage kom en hij zit daar te schilderen, doen we altijd even een babbeltje.

Een tijdje geleden liep ik ’s morgens vroeg langs op weg naar het zwembad voor mijn (bijna) dagelijkse baantjes en toen stond Bob voor de garage. Een beetje verloren, hangende schouders, droevige blik. Dus ik zeg “Goedemorgen Bob” How’s it going? Nou niet zo goed zei hij. En ik zeg dit in het Engels met de NL vertaling erachter want in het Engels, zoals Bob het letterlijk zei, klinkt het zoveel beter: Bob zegt: My Maltezer got knocked up by a Chihuahua. (Mijn Maltezer hondje is zwanger gemaakt door een Chihuaha). Nou had ik gelukkig mijn zonnebril op, want Bob was oprecht geëmotioneerd, dus ik kon niet ter plekke instorten van het lachen. Het is zo’n buitengemeen aardige man, en hij zei het zo intens triest met bijbehorend diep droevig uiterlijk, dat een acteur in een Shakespeare act hem niet na zou doen. Maar goed, wij er even over gesproken, hij kon er niks meer aan doen, aan die pups, en ik scheurde dus doormidden in het zwembad, elke keer als ik eraan dacht kreeg ik de slappe lach en dan natuurlijk het halve zwembad binnen. Jeff de poolman vroeg wat er opdeed. Maar dat kon ik niet zeggen natuurlijk. Mocht je Bob ooit ontmoeten hier, je weet van niks. Ik ben benieuwd naar de pups. Of ik er eentje wilde. Ja, maar NEE! Gaan we niet doen, teveel weg. Hij had al wel een aantal mensen bereid gevonden die de pups een goed tehuis willen geven, dus dat komt wel in orde. Ik ben benieuwd hoe een Maltezer/Chihuaha kruizingpupje eruit ziet. Ik maak een foto. (Ik had dit verhaal al aan een aantal gemeld tijdens onze NL trip, maar ik wilde het niemand onthouden :-). Het Maltezer hondje heet trouwens Bettie (Boop) (Een klein koket dingeske; ik snap die Chihuahua wel…)

(Nu dus thuiszijnde is Bob naar zijn zoons in Indiana blijkt, met hondje. Hij geeft alle daar wonende familieleden er eentje hoor ik weer van een andere buurvrouw).Ik hoop wel dat hij foto’s maakt van die pupjes :-),

Overigens, de halve wereld in Rancho en omstreken heeft een Chihuahua of zo’n andere eenhapcracker hond. Letterlijk, want… in Rancho lopen diverse packs wilde Coyotes rond, de stad ingedreven door de droogte. Die Coyotes pakken regelmatig van die hondjes. Een vriendin van mij, Olivia, haar hondje; Romeo is laatst buit gemaakt door zo’n Coyote, zomaar in zijn eigen tuin. Ze schreef het op FB, met een waarschuwing naar iedereen. Haar kindjes; TJ en Mica, zijn ontroostbaar. Het is de natuur natuurlijk, of meer eigenlijk, de verwoesting van de natuur die de Coyotes de stad indrijft. Een drama als dat je overkomt. Die hondjes hebben geen enkele kans natuurlijk.

Een ontroerend verhaal over een ander beestje: Jones de Zwembadkat. De familie “Jones” is naar Arkansas vertrokken. Het weekend voordat wij op vakantie gingen, zag ik ze al met dozen en meubilair sjouwen, het onvermijdelijke U-Haul verhuisbakje stond voor de deur; en , inderdaad, ze vertellen dat ze op maandag 1 juni vertrekken. Dus ik al extra snoepjes gegeven aan Jones. Maak ik op maandag 1 juni toch wat mee!!! Ik had gezwommen, rond 9 uur terug binnen in het appartement. Gaat de bel. Staat daar de mevrouw van Jones met Jones erbij. Ze zegt: We gaan weg en Jones heeft zijn eigen plekje/bakje in de auto, maar hij wilde eerst langs: 1. de mensen van de Maintenance (garage tegenover ons), 2. Shauntia; het meisje van de front desk, en 3. langs jouw appartement om afscheid te nemen. Mensen het is echt, ongelogen! waar. Hij liep deze drie - plekken en mensen - langs. Even superknuffelen en kroelen en toen ging hij naar de auto, sprong achterin en toen konden ze gaan. Ik zei tegen Jones dat hij overal wel vrienden zou maken, want zo’n kat is het en heb hem bedankt voor de vriendschap. Ik vertelde dit verhaal die morgen toen ik naar de Yoga ging en ik had echt een brok in mijn keel. Niet te geloven toch? TOCH?

Nog zo’n brok in de keel verhaal. Zwemmen met dolfijnen. Ook weer via Groupon. Die aanbieding zag ik voorbijkomen in November 2014 voor een derde van de normale prijs. Ik zeg: “DAT wil ik voor mijn verjaardag” ! Voor 3 mei 2015 geboekt - Seaworld San Diego, De avond daarvoor al naar SD gereden, want we moeten ons op de zondag om 9 uur melden bij Seaworld voor instructie en omkleden (in wetsuit — Ik had driftig gelijnd vantevoren om niet al te zeer op een teletubbie te gelijken :-) . We logeren bij Arline en Dave en weer lekker gegeten bij de de Chinees met Kristin en de boys op zaterdagavond. Scott was er niet die was op zakenreis naar de Fillipijnen en Saundra kon helaas niet.

Volgende dag; op naar de dolfijnen. Ik was best wel beetje zenuwachtig :-).

Ik had toch weer mazzel! Er is een maximum aan de deelnemers van 15 per sessie. (Ik had het hele verhaal hoe het zo’n beetje in het werk ging via Kristi Keoughan meegekregen — waar ik in Januari was in Florida. Zij heeft het met het hele gezin -5- gedaan en toen zaten er nog 10 andere mensen in het water bij). Deze sessie had 2! deelnemers, ikzelf en nog een andere mevrouw van mijn leeftijd, dus wij met z’n tweeën, 2 trainers en 4 dolfijnen. Wow, Wow, WOW!!! Zowel wij als de dolfijnen (dat kon je zien en aanvoelen, hebben genoten). Wat ik het mooiste vond, zelf, is dat ik geen enkele angst of schroom had om met ze te zwemmen, en van alles te doen, en die dolfijnen ook niet, en ik ben toch een vreemde voor ze natuurlijk. Met een vreemde hond gaat dat niet zo vanzelf zeg maar. Er was van beide kanten vertrouwen. Supermooie, geweldige ervaring! Piet mocht op de kant foto’s maken (hij moest wel een entreekaartje kopen natuurlijk :-) Het blijft Amerika hoor. Er was ook nog een “hoffotograaf” van Seaworld die foto’s maakte die je dan weer meekreeg. Ik heb er dus nu zo’n 180.

Nog even een paar afsluiters: Zie net dat de Obama Affordable Care Act gered is! Goed nieuws.

Lachen nu al met de aankomende presidents verkiezingen en kandidaten. (Donald Trump OMG!! :-(((

(Clinton en Bush in de race voor President, Jurrasic World nr. 1 in de bios en eind van de maand komt de nieuwe Terminator uit… Welk jaar is het? :-)))

Terwijl we terugreden naar huis vanuit Grand Teton, luisterden we voor de eerste keer weer naar het Nieuws. Begon meteen “goed” met de moord op 9 mensen in een kerk in Charleston door die gestoorde gek.

En niet te vergeten: Gay Marriage Legalized in alle staten 26 juni 2015…

Wat staat er op de planning de komende tijd; Piet heeft een paar reizen staan. Komt morgen weer terug uit Canada.

Ikzelf ben Zaterdag 4 juli vrijwilliger bij een grootse Fourth of July viering in Rancho Cucamonga en ik hoop geselecteerd te worden om vrijwilligerswerk te doen tijdens de Special Olympics eind deze maand / begin Augustus in LA. Ze zochten mensen die meertalig zijn, dus ik heb me acuut opgegeven.

En Spaans deel 2, begint volgende week weer, aangezien de scholen weer uit zijn voor de zomer.

Groetjes! Wij wensen jullie veel ZON!

Volgende Blog: Banners & Signs

PS:

Ik denk er toch serieus over om een Go-Pro aan te schaffen voor op mijn fiets. Net terug van een Rondje Rancho over het onvolprezen Pacific Electric Bike Trail. En wat je daar toch - vooral op zaterdagmorgen - tegenkomt. Ik kan het niet echt overbrengen. Maar de leukste was vanmorgen een groep gehandicapte jongeren op aangepaste fietsen onder begeleiding van een aantal leraren. Eentje van hen had een enorme vlag achterop waar op stond: It’s Five O’Clock Somewhere. Slaat nergens op natuurlijk zaterdagmorgen om 08:30 op het fietspad maar wel typerend voor hier. Alles kan en nergens kijk je van op: Een zeer gebruinde, superfitte man met alleen een heel kort shortje aan maar wel! een ijsmuts op. Een uitermate fors type die mij in tegenovergestelde richting voorbijkomt op een echt enorme fiets met banden van wel 20 cm. breed. Rood met zwart en hij ook in het rood met zwart latex…