Foto’s volgen, Piet is nog bezig, die was een beetje druk…

 De Route:

Fontana / Rancho Cucamonga California

Joshua Tree Park California

Grand Canyon South Rim and Caverns (via route 66) Arizona

Wupatki National Monument Arizona

Sunset Crater National Monument Arizona

Painted  Desert Arizona

Petrified Forest National Monument Arizona

Four Corners Monument AZ-CO-UT-NW

Mesa Verde National Park Colorado

Canyons of the Ancient National Monument Colorado

Hopenweep National Monument Utah

Natural Bridges Utah

Gooseneck State Park Utah

Monument Valley Utah / Arizona

Vermillion Cliffs National Monument Arizona

Grand Canyon North Rim Arizona

Bryce Canyon National Park Utah

Zion National Park Utah

Las Vegas Nevada

Hoover Dam Nevada

Death Valley California

Sequoia National Park California

Fontana / Rancho Cucamonga California

----------

Wij waren gebleven op zaterdag 7 september, bij de frisse duik die Tonneke en ik nog even nemen in ons zwembad terwijl Piet ' t Campertje ophaalt in Ontario. Tegen de tijd dat hij voor de deur staat, staan wij al fris gewassen klaar. Spullen van Tonneke inladen, alles uit de koelkast appartement in koelkast camper. Vriesvakspullen erin en Hup; daar gaan we! Eigenlijk was ik al verder met het verhaal, zie ik nu terugpakkende op deel 1 - maar ik begin maar even een stukje eerder, dan hoeven jullie die moeite niet te doen. 

Onze eerste stop is Joshua Tree national park. Dat is op ongeveer drie uur rijden vanuit Rancho, relaxed beginnen. Duurt sowieso een paar dagen voor je het kampeerritme te pakken hebt en we moeten ook nog even aan elkaar wennen...zo opeengepakt. 

Tonneke en Piet houden allebei van afwassen zo blijkt, ik niet, dus hier ligt al een goede basis voor 21 dagen harmonieus kamperen. We hebben inderdaad binnen een paar dagen een redelijk goed ritme te pakken voor wat betreft, douchen, tandenpoetsen, bedden opdekken, huishoudelijke werkzaamheden, ontbijt en diner bedenken en klaarmaken. Loopt prima. 

(Behalve eigenlijk op 1 dag dan: 13 september, ’t was geen vrijdag, maar toch; je moet iets of iemand de schuld geven.

Tonneke haar Airbed sloeg lek, een kastje ging kapot, we reden weg met de luifel nog uit, de douche werkte niet en er vloog ook nog een wieldop af. Dit alles ging iets of wat en kostte van mijn humeur, edoch de 13e ging voorbij, we hebben een nieuw airbed gekocht bij Walmart (En ons daar nog verkleed als Walmartians - hetgeen mijn humeur zeer ten goede kwam). De wieldop hebben we nog, want Piet hoorde hem gaan en we konden stoppen en vonden hem, en het Luifelfoutje is ook goed afgelopen).

De eerste dag dus een kort ritje naar Joshua Tree Park. Volgens mij was dit tot nu toe de heetste dag (in ieder geval als gehele dag).  

(Het is op dit moment 22 september -- en ik zit dit nu op de achterbank te tikken op weg naar de Hoover Dam en Las Vegas, waar we vanavond slapen.)

Toen we naar Joshua Tree reden, kon je niet eens je hand uit het raam houden, zo heet!  We moeten nog door Death Valley, en daar is het ook een soort van warm meestal. 

Leuk door Joshua Tree Park gereden, en ' s avonds de- al thuis in Rancho - voorbereide macaroni op. De volgende dag beginnen we met een tocht door de plaatselijke grot met gids. Super interessant. Tonneke vond de rotsformaties het mooist, ikzelf het feit dat er heel veel noodvoorraad nog opgeslagen staat die daar is weggezet tijdens de Cubacrisis;  Water, Rats, Kuch en Bonen maar, opmerkelijk genoeg, geen zaklampen en/of kaarsen... Er konden/kunnen (het spul is nog steeds goed) 2000 man in schuilen blijkbaar met genoeg voorraad voor een week of twee. Zie je het voor je, zonder licht en boven de grond radioactieve straling?  Ik heb meteen een Stephen King scenario klaarliggen. Ik moest hieraan denken tijdens de Earthquake training vandaag, zie einde blog :-)

We rijden door naar de Grand Canyon; de South Rim. Hier zijn Piet en ik al eerder geweest, we hebben ook ingeplanned voor deze trip dat we bij de North Rim langsgaan, dat is ook voor ons nieuw gebied.

Tja, je kunt het wel beschrijven, foto's  bijplakken, OOH en AAH roepen naar jullie. Maar… als je het zelf niet ziet, komt het toch niet helemaal precies over. Ik hoop dat je -als je het nog niet gezien hebt- ook eens de kans krijgt. Het is een bijzonder voorrecht zoveel natuurschoon te mogen zien. (Eigenlijk moet ik nou Aanschouwen zeggen ipv Zien, dan klinkt het deftiger :-)

Op de South Rim hadden we trouwens een paar fikse buien, staartje orkaan Norbert, die in Phoenix voor nogal wat wateroverlast zorgt, maar we hadden regenjassen, capes en broeken bij ons dus ook wel lekker dat we die niet voor niks meegenomen hadden. 

Zoals altijd op dit soort trips: laagjes inpakken qua kleding, want je kunt op 1 dag regen, hittegolf en in de avond flinke afkoeling hebben.  We rijden per slot het meest door woestijngebied waar ook af en toe een tornadofrontje langs afschampt. Ook nooit!! onvoorbereid gaan hiken zonder voldoende water, wat snacks en vooral! Goed schoeisel.  Je ziet soms mensen;  Echt! Onverantwoord! Een hike hier is geen wandeling rondje bos in BoZ of rondje Vliet. Het minste gevaar is dat het langer kan duren dan je denkt als je eraan begint en dan is water een absoluut vereiste bij 34 graden bergop. Goed schoeisel ook. Idioten die eraan gaan beginnen met teenslippers.... 

Tja.... Die komen dus mogelijk in zo'n lijstje wat er hangt in het visitor center van de South Rim.... laatste 12 maanden… 68 doden/ongevallen op de South Rim, ongelukken (van het randje afgegleden; weg kwijt en door uitdroging omgekomen, verdronken in een zgn. Flash  Flood, enz. ) en ook zelfmoorden... In zo'n lijstje wil je niet, dus wij doen het verantwoord en gaan ook niet boven ons kunnen. Ik zeker niet, want ik ben een superscheiterd eerste klas.   

We moesten een keer tijdens een hike met een ladder naar het volgende level qua rots. Best te doen en heel stevig laddertje weliswaar, maar ik heb afgehaakt en gewacht op een rotsblok  tot Piet en Tonneke weer naar boven kwamen. Ik dacht: ik zie de foto’s  wel. Conditioneel was  het geen probleem voor me maar als je bang bent moet je het niet doen, want dan komen er ongelukken en das niet gezellig. 

Op onze camping op de South Rim hebben we meteen al een paar Elk (soort van groot type hert) voor de deur, Kodakmomentje :-) we hadden Tonneke al gemeld dat we dat vaak gehad hadden zelf,  ze keek wat sceptisch, dus toch wel leuk dat dat we dat meteen al meemaken :-) 

Vanmorgen, in ZION, hadden we reetjes (Ma met twee kleintjes, die zo over ons kampeerplekje liepen, een paar dagen geleden een hele kudde bizon langs de kant van de weg, natuurlijk hele ladingen hagedissen, konijntjes, eekhoorns, kalkoengieren!, vogeltjes van allerlei pluimage en een heuse Sidewinder slang... Nu nog een beer of wat (hoop is gevestigd op Sequioa National National Park (laatste 2 dagen), dan zeuren we nergens meer over. 

Bij een andere camping overigens; na het ontbijt ’s  morgens; ruimt Tonneke het tafelkleed van de tafel. Ach, zegt ze, kijk nou toch wat een interessant spinnetje. Was dus een zwarte weduwe. Moet je niet je neus bijhouden, want deze spinnensoort is een aanvallerig / agressief type. Gelukkig goed afgelopen. Ik heb persoonlijk liever een beer, die kan je nog zien aankomen in plaats van die gluiperige spinnen. Ik heb het er niet op. Kijk ook altijd mijn schoenen na hier voordat ik erin stap. Er zijn hier ook zgn. Recluser spinnen. En als je die eenmaal opgezocht hebt op het internet, wordt je ook een beetje paranoïde :-) Piet heeft gespoten bij thuiskomst. Met name in mijn walk-in kast. Deze campingplek hadden we eigenlijk voor 2 dagen, maar het was heel moeilijk rijden het park in (Sequoia), dus we hebben deze camping (met black widow spider) gelaten voor wat hij was en een plek geboekt aan de andere kant van het park, zodat we die moeilijke weg niet nog eens in omgekeerde richting terug moesten en de dag daarna weer andersom…(De spin was een bijkomstigheid in dit geval, alhoewel ik wel blij was dat we bij hem weg waren. ). Die bijgeboekte campground heet Sun & Fun, en ’s avonds rijdt daar een trein doorheen… zo’n 10 x per nacht, 10.000 wagons en enorme fluitsignalen.  Ik zou hem niet nog eens boeken..

Nog een leuk camping verhaal eigenlijk als ik toch bezig ben: We hadden er eentje waar alsmaar alsmaar Gieren boven ons rondcirkelen. Zgn. Turkey Vultures. Omdat ze een rode nek hadden had ik ze de naam Redneck Vultures gegeven, maar na opzoeking op het daar toevallig beschikbare internet, bleken het dus Kalkoengieren te zijn. Echt ongelooflijk hoe die als zweefvliegers door de lucht gaan. We ontmoetten daar ook nog een aardige oude baas, die bij ons aanschoof (na uitnodiging :-) aan het ontbijt de volgende morgen. Ik vond hem een beetje eenzaam overkomen, maar hij vertelde dat hij in de zomer zijn familie ontvlucht en lekker alleen gaat kamperen en! dat hij een Mormoon is (Zou hij thuis 6 vrouwen hebben dan, denk ik dan meteen, krijg acuut de slappe lach en moet het niet vergeten aan jullie te melden). Aardige man hoor. Na het ontbijt rijdt hij weg van de camping met zijn kofferbak wagenwijd open. Wij trachtten hem nog te stoppen, niet gelukt. Hoop dat het goed gekomen is. 

Kom; we stappen weer in ’t Campertje. Na de grotten, rijden we door naar Flagstaff, daar slapen we op een zeer nette en georganiseerde seniorencamping ( om de paar dagen heb ik een camping gereserveerd waar we zgn. Full Hookup hebben (water, electricitet en rioolaansluiting)-of in ieder geval electriciteit, zodat we de eerste levensbehoeften zoals daar zijn: Iphones, Pads, Kindle en Electrische tandenborstels en camera kunnen opladen. Ja, ja, valt niet mee hoor kamperen....

Soms, maar niet altijd hebben we op zo’n camping ook WIFI, dan heeft de camping het zelf wel, maar dan is er toch geen goed bereik, want we zitten toch wel vaak in The Middle of Nowhere en tussen de bergen. Maar,  om de zoveel tijd lukt het toch om even met Nederland te Facetimen cq Facebook dingetje te uploaden zodat ik de draad voor deze blog niet kwijtraak. 

We gaan ff een Starbuckje pakken en chauffeur wisselen. Straks verder.  F..k weer een Slug Bug score voor Tonneke. Had ik haar nooit moeten leren...dat spelletje. Had ik dat al eens geschreven? Kinderen doen hier in de auto het spelletje genaamd Slug Bug. Er rijden in CA nogal was Kevertjes rond, ze maken ze nl. in Mexico net over de grens hier dus redelijk goedkoop en heel veel huisvrouwen (;-)! rijden er dan ook in. Het is een sport zoveel mogelijk Slug Bugs (slang voor Kevertjes) te spotten. Ik heb dit feitje in een van de eerste weken van mijn verblijf hier geleerd van Kristin - aangezien Wyatt en Dylan dit spel ook spelen (Toen ik de eerste keer bij hen voorreed met ’t Kevertje, klonk er uit vier monden: SLUG BUG! BLUE! . Ik weet nog precies dat ik voor een stoplicht stond te wachten in Rancho, ramen en dakje open, naast mij in de andere baan stopt een politiewagen, ook ramen open en de ene agent zei tegen de ander: SLUG BUG! En ik wist wat ze aan het doen waren dus.  Duim omhoog naar de politieauto. Zo gelachen! Nou goed, dit spel heb ik dus aan Tonneke geleerd en zij bleek er erg goed in.Ongelooflijk goed zelfs. Wij (Piet en ik) stonden soms 13 - 0 achter. Het leek wel Duitsland - Brazilie…

De regels: Je moet zeggen, Slug Bug, met de kleur, de ander moet hem ook zien, en hij mag niet bij een VW garage/verkooppunt staan, en eenmaal gespot telt ie maar 1 x.  En het spel begint elke dag opnieuw, dus wel nieuwe kansen…

- Het is nu vrijdagmiddag 3 oktober, en ik kijk vaak even naar het programma The Chew voordat ik boodschappen ga doen. Altijd leuke tips voor nieuwe en makkelijke recepten. En wie stapt daar het programma binnen: Michelle Obama! Ik heb al eens eerder geschreven dat zij echt een  voorvechtster is voor gezond eten overal en met name op scholen, en daar ook veel aan doet. Nou komen er natuurlijk binnenkort verkiezingen aan - verwacht wordt dat de Republikeinen de senaat gaan overnemen, en dan is Obama natuurlijk helemaal vleugellam, dus Michelle wordt nog even ingezet als charme offensief. Maar, ik vind het een Oke mens. Ze komt hartstikke goed over en ze is ook met supergoeie dingen bezig. Wel grappig, dat dan de hele crew vol verbazing reageert als ze binnenkomt (ja Duh!!) Ik ga straks een Quinoa salade maken (recept Petra) en morgen een groentenschotel a la Tonneke mode. Erg lekker. En ff wat dingen halen om mee naar het strand te nemen. We krijgen morgen namelijk weer een soort van hittegolf. Hij gaat weer over de 100 F heen zegt Garth, mijn favoriete weerman (op Ed Aldus  - Radio Rijnmond - na dan :-)

Verder met het reisverslag. Ik heb even onze route erbij gepakt en die bovenaan geplakt, want het is een beetje saai om precies te beschrijven hoe wij van het ene park naar het andere gaan, maar,… ik wil ook niet dat jullie iets missen… Dus je kunt zelf als je wilt de parken / plaatsen googelen als je een beter beeld wil krijgen van waar we precies geweest zijn. Het is moeilijk te beschrijven wat je daar ziet, want het is vaak inderdaad zo Onbeschrijfelijk Mooi en Weids. ONGEKEND! was een vaak gebezigde uitdrukking door Tonneke :-). Fijn als iemand er zo van geniet. Net als wijzelf. 

Door via Wupatki, Petrified Forest naar Canyon de Chelly. Op onze allereerste US trip (1987) zijn we hier ook geweest. Toen in juni. We hadden toen een open jeeptour en het was KOUD! echt IJskoud met IJSregen. Nu was het Warm! en weer een jeeptour, al vantevoren geboekt. Want wij vonden het toen zo imposant. Waar duizenden jaren geleden de indianen woonden in de grotten en daar hun tekens en leven hebben achtergelaten, zodat wij het nu kunnen zien.  Tour werd gegeven door Howard Smith, onze Native American Campingbaas. Je mag deze Canyon alleen maar in onder begeleiding namelijk, met een officiële gids met een permit. Het was overigens maar goed dat we deze camping hadden geboekt, want… er stond helemaal niemand :-). Echt heel stil, met een prachtige heldere sterrenhemel ’s avonds. Dan voel je je toch soort van met de natuur verbonden. (Wel fijn dat we een magnetron, ijskast en douche aan boord hebben)

Natural Bridges, Gooseneck State park; zie foto: Ook die hadden we gezien in 1987. Je rijdt een parkeerplaats op via de (toen) onverharde weg, dan denk je, Nou het zal wel en DAN, dan zie je het. Ongekend! Awesome. Als je in de buurt bent, nooit overslaan!

Four Corners Monument: waar 4 staten (Nevada, Utah, Arizona en New Mexico) bij elkaar komen. Buiten dat we daar wel een geinige foto maken met een yogapose van elke arm en been in een andere staat by Conny, en ons Tonneke vice versa omgekeerd eronder, vinden we er weinig aan. 

5 dollar om erin te komen, niks te zien eigenlijk en openbare toiletten waar die, die je op de Route du Soleil tegenkomt, brandschoon bij zijn. Maar goed: Been There, Done That!

Monument Valley, daar doen we een hartstikke leuke hike om zo’n enorme Rock heen. Fluitje van een cent dachten wij na 2 uur lopen tot ongeveer op 2/3 van de route, maar toen ging hij ineens omhoog door het rulle,  hete zand. Oef, dat was even heel heftig, ook omdat we daar net op het middaguur liepen, dus lekker warm. We hadden hele rooie hiking boots nadien. Bij Bryce werden ze weer geel. Er kwam ook heel wat gekleurd stof uit ’t Campertje en de dekbedovertrekken bij poetsen en wassen. 

Door naar de Grand Canyon, de North Rim. Totaal anders dan de andere kant. Ja vraag je dan, welke kant is mooier? Das niet te zeggen, want beide kanten zijn anders en niet te vergelijken. 

Dan Bryce Canyon. (Het houdt niet op he?, dachten wij ook, maar die 21 dagen waren echt zo voorbij, niet te filmen). Bryce vind ik persoonlijk de “mooiste” Canyon. Je loopt erin, heel, heel erg naar beneden en dan heb je een uitzicht naar boven. Wow! rode rotsen met felblauwe lucht. Zo! prachtig. Klein dingetje is dat je dan ook weer naar boven moet - nooit een lift - maar goed, kun je daarna weer een Subway Sandwich nemen, nietwaar?! (Die Tonneke overigens na een paar keer oefenen, ook helemaal wegkreeg in een hap of drie). 

We hadden nog superveel geluk; de dag dat wij Bryce in gingen hiken, was het prachtig weer, warm, maar niet te, de volgende dag regen: Dan kun je er niet in, want dan is het zo glad als wat en levensgevaarlijk. Die regendag reden wij toch naar Zion, dus geen probleem. 

(Nog een kudde bizon onderweg gezien, toch leuker dan koeien). Bij Bryce stonden we op Ruby’s campground, Alles daar in de buurt was van Ruby. Soort van Syndicaat. Ook ’s avonds bij het eten werd de Westernshow gesponsord door Ruby. Met een twee-keuzenmenu. Zalm of Steak, lekker maar duur en de show was ook veel reclame. 

Hierna gaan we naar Las Vegas. Sowieso leuk om eens wat anders te zien. En even kijken of de reis kunnen terugverdienen :-) Plus, hebben Piet en ik stiekum (Onder het dekbed in de achterkamer) geregeld dat we naar een Cirque du Soleil show gaan als we daar zijn. Af en toe even gecheckt of er een leuke aanbieding was, en of het goed liep met de tijdsplanning, en dus geboekt. De show van CdS - MYSTERE deze keer. Ongekend! Awsome! ;-) En Tonneke won ook nog even BIG in het casino :-)  Ze had 15 dollar in een Machine gestopt en kreeg er buiten die 15, nog eens 31 dollar en een beetje extra bovenop voor terug. Daarna heel verstandig gestopt met gokken, want je bent alles zo weer kwijt.  We hebben ons voor het avondje Vegas eens even leuk aangekleed, weer eens wat anders dan in je korte broek met een topje. Lekker gegeten ook voordat  de show begon met een cocktail vooraf. (Ik kreeg zo’n volle dat ik eerst even moest aftoppen voordat ik hem van de tafel kon pakken :-)

Oh ja, voordat we Las Vegas ingingen, zijn we nog even gestopt bij de Hoover Dam. (Dit prop ik er ook nog maar even tussendoor). Hier zijn we met de kerst ook geweest met Jolanda, en we wilden ook Tonneke niet onthouden. Klein stukje “om” maar. En de vorige keer had Piet alleen maar z’n Iphone bij zich, dus nu nog een keer wat profi foto's maken. Eigenlijk wilden we over de dam heenlopen (met de kerst had ik slippertjes aan, dus dat was geen goed idee), maar nu was het weer veuls te heet. 43 graden. Dus van schaduwtje naar schaduwtje lopen.  Maar absoluut de moeite van de stop weer waard. 

Death Valley, waar we na Las Vegas nog doorheenrijden, was nog veel heter. Er werd ook gewaarschuwd dat je beter niet kon gaan hiken die dag. We zijn alleen uit de camper gestapt om het Visitor Center (met airco) in te gaan. Het was echt letterlijk of je in een oven stapte als je de auto uitging. Ik kan best wat hebben, maar dit was echt erg. Death Valley gaan we ook niet meer naartoe. Het is wel grappig dat je een eitje kunt bakken op je auto, maar voor mij hoeft het niet meer. 

De allerlaatste stop is Sequoia National Park, waar die enorme bomen staan en waar we inderdaad de gehoopte beer tegenkomen, of hij ons... Piet heeft z’n kont op de foto kunnen zetten (van die beer dus). Er zitten er heel veel, maar die andere waren ons te vlug af. Maar goed, bij ons zijn er jaren voorbijgegaan voordat we onze eerste, echte, wilde beer zagen, dus we zijn maar blij met zo’n kont. 

Jee, we zijn aan het eind, we zitten weer in Rancho. Camper uitladen, koffer inpakken en ’s-avonds gaan Tonneke en ik nog even naar de Nails & Spa, dat is toch een culturele ervaring die je iemand moet meegeven. We hebben meteen maar een combi gedaan Mani / Pedi met Gellak :-) Kan ze mooi weer 3 weken de show mee stelen, met die nagels, en onze voetjes konden ook wel wat gebruiken na al dat  gehike. 

De laatste avond eten we Panda Express Take-a-Way in het appartementje en de volgende morgen gaan we nog even zwemmen cq in de hot spa en dan brengen we Tonneke naar LA, waar we haar uitzwaaien tot het laatste gaatje…

                                                          ~THE END ~

PS.1;  Vanmiddag 6 oktober een Earthquake Training gehad. Gegeven door de St. Bernadino Fire Dept. in de persoon van Vassili Carnakakis (alias Basil - onze Buurman). Na de vorige aardbeving hier in Napa Valley, stonden hij en ik er zo een beetje over te praten en hij vertelde dat hij Earthquake, During and After Training geeft. Dus dat meteen maar even opgezet voor DSV Inc. Fontana. Voorkomen kun je het niet maar als je niet in de blinde paniek schiet en wat voorbereiding hebt gedaan en weet  wanneer je wat moet doen of laten, en dan helpt dat toch. Kijk we hebben niet voor niets in het CAT team van GE gezeten natuurlijk :-). Het was heel interessant en leerzaam. Dat vond ook heel Piet z’n crew. 

PS.2.: Ik ben vanmorgen nog bij een nieuwe kennis geweest die aan “Energized Water Promotion” doet. Ik mag dat water gratis 2 weken proberen. Moet ik om de 2 dagen 5.5 liter Energized Water halen en opdrinken. Het komt gewoon uit de kraan en gaat dan door een apparaat om “Energized” te worden. Schijn je Superwoman van te worden. (Verder hoef je niks te doen of te laten, en dat sprak mij wel een soort van aan ;-). Hier staat dus nu 5.5 liter 7.5 point Energized Water, woensdag ga ik naar 8 point en dan zo door naar 10.

When in Rome do as the Romans do, toch? We zullen zien.

(Ik laat me ook alles aansmeren he? :-)

PS.3.: Zit ik nu de foto’s die Piet heeft uitgezocht als beste van hemzelf en Tonneke, en nog een paar die ik zelf ook wel leuk vind eigenlijk bij elkaar te zetten (ik kan ongelimiteerd, want dankzij die grote storing van toen op de Reis.Mee.site, heb ik als troost heel veel foto ruimte gekregen. Komt nu van pas. Maar zie ik net dat ik nog iets vergeten ben. Tonneke en ik hebben helaas geen gelegenheid meer gehad om hier in Rancho Potato Mountain te beklimmen, maar ze heeft wel een heuse Potato Gun afgeschoten bij Carl en Joy van de Plumeria farm. Vraag me niet waarom ze het leuk vinden,  Potato Guns, maar ze vinden het leuk en het is een ding in Californie…

                                                              ~ The End ~ Really!