2 augustus, 2014

Ga ik vanmorgen iets voor Piet naar de stomerij brengen, hier in het winkelcentrumpje vlakbij, maak ik weer wat mee hoor. Eigenlijk had ik het moeten filmen, want je gelooft het niet als je er niet bij bent geweest. Maar misschien gaan we het a.s. dinsdag nog even herhalen, dan neem ik de familie Mulders mee.

Sta ik daar dus binnen, paar mensen voor me, paar mensen achter me, een kipje achter de toonbank (geen belediging, ik was zelf ook ooit zo’n kipje - alhoewel...iets minder kuiken ;-), duidelijk een vakantiewerkster. Ben aan de beurt en ik leg uit wat er gebeuren moet en geef mijn gegevens. Vraagt ze; Where are you from? Ik: Uit Nederland. Gaat ze toch echt helemaal uit haar blonde dakje. Dat dat zo COOL is en zo AWESOME en dat FROZEN daar opgenomen is, (is dat zo?) en dat ELSA (koningin Frozen) een DUTCH naam is. En dat het heel haar dag maakt dat ze met mij kan/mag praten. Die hele zaak staat dus vol hè? En of ik iets in het Nederlands kan zeggen. Dat kan ik, en dat doe ik. "Nu zeg ik iets in het Nederlands", zeg ik. WOW!, Unbelievable, dat ik dat kan!!!. Ik dacht dat ik doodging van het lachen. Nu weet ik hoe Angelina Jolie zich moet voelen op straat (ietwat manke vergelijking qua uiterlijk, maar je begrijpt het idee). En Ik liep in een ouwe korte broek, met piekhaar, want ik moest veel boodschappen doen, en dacht 's morgens toen ik de deur uitging, ik ga straks de boel wel een beetje oppimpen als we vanmiddag naar de film gaan.

De hele zaak mengde zich in deze voorstelling Ook nog gesproken over de vliegramp natuurlijk. Ben je meteen een half uur verder.

Het blijft een bijzonder volk hoor :-) de openheid en makkelijkheid van communiceren is hier enorm.

Ik denk dat we Piet z’n jasje dinsdag even gaan ophalen met medeneming van de familie; Toin, Anja, Jason, en Amy/Jordi Mulders. Als dat kipje er dan nog staat denk dat ze aan de beademing moet met zoveel Awesome, Cool, Dutch Persons tegelijk.

(Helaas ben ik het vergeten en toen ik gisteren ging, stond er iemand anders).

Maar de familie die hier in den Lande was kan inmiddels beamen dat het hier in zijn algemeenheid gaat/is als hierboven en in voorgaande blogs beschreven.

Maandag 4 Augustus

Vanavond gaan we we een stukje van de familie Mulders ophalen. Toin, Anja, hun 2 kinderen Jason en Amy en de boyfriend van Amy, Jordi. Deze trip is al eeuwen geleden geboekt en ze zijn er al tijden vol van. Piet heeft van de week contact met ze gehad om nog wat reis- en douanetips en zo door te geven, maar we hebben niet gemeld dat we ze willen gaan ontmoeten. Piet heeft een klantenbezoek die dag en als hij het niet haalt valt het tegen. We hebben bedacht dat, als het lukt, wij dan 2 man meenemen in onze auto plus zoveel mogelijk bagage, dan hoeven degenen die de huurauto gaan ophalen, niet zoveel te slepen; shuttlebusje in en shuttlebusje uit. Plus een bekend gezicht bij aankomst in Den Grote Vreemde :-) is ook wel fijn denken wij.

We zijn op het nippertje met wegrijden, dus besluiten dat we op het vliegveld wel wat eten. De familie komt aan via Chicago, dus hoeft in LA niet meer door de douane. Nadeel voor ons is dat er in de hal waar wij ze ontmoeten niks te eten is... (hier hebben we nog nooit iemand opgehaald). Gelukkig heb ik nog een maaltijdreep en een flesje water in mijn tas.

Ze komen van de roltrap af en zijn zeer verrast ons te zien! Missie geslaagd! Op naar Rancho!

Op dit tikmoment , (zaterdagmorgen 9 augustus), vliegen zij in een helicopter boven de Grand Canyon en staan wij op de Holloway Marina Campground aan Big Bear Lake. Eigenlijk hadden we op een andere camping moeten zitten, die we al tijdje geleden geboekt hadden, maar dat liep niet helemaal volgens plan.

Laat me eerst even vertellen wat wij zoal met de familie hebben ondernomen tot nu toe, dan kom ik vanzelf weer uit waar we nu zijn...

Wij namen Amy en Jordi en alle koffers mee naar Rancho en Toin, Anja en Jason gingen naar Hertz om hun huurauto op te halen. Wij waren rond 10 uur bij het hotel, zij 2 uur later. Altijd een drama, huurauto ophalen. Maar goed, ze hadden geen omkijken naar de bagage, en wij hadden al lekker voor ze ingecheckt dus ze konden zo hun nestje in.

De volgende dag, dinsdag, ben ik ze om 10 uur op gaan halen, en hebben we zo wat in Rancho rondgesjouwd. COSTCO: kunnen ze meteen wat inslaan voor onderweg; water, snoepjes, koeltas etc. TARGET: Jason had oortjes nodig. ONTARIO MILLS: tijd voor lunch, dus eerst naar de Foodcourt, kan iedereen nemen waar hij/zij zin in heeft. Door Ontario Mills gelopen, beetje indruk gekregen. Bij DKNY in Ontario Mills werkt Kathleen tegenwoordig (lichtblauwe Jaguar, St Patricks Day, zie blog: Cars), dus even kennisgemaakt. Amy ziet al diverse dingen die de moeite waard zijn, en zij gaat 's avonds terug om die aan te schaffen. Ontario Mills ligt recht tegenover hun hotel ( zie blog Geland :-)

Rond een uur of drie gaan we naar ons appartementje en gaan we lekker aan en in de pool hangen. Er is niemand! Helemaal voor ons alleen.

Die avond gaan we eten in The Old Spaghetti Factory. Traktatie van Netty, die hiervoor geld heeft meegegeven. Bedankt!!

Woensdag moet ik eerst naar Spaanse les (ik mag er maar 1 missen van de hele serie en die gemiste ligt al in NY), dus Piet neemt de familie die morgen onder zijn hoede: Eerst DSV in Fontana bekijken, want daarom zijn we hier per slot, daarna langs een groot Outdoorcentrum waar ze van alles hebben voor de jacht, visserij, opgezette dieren etc. etc. Soort van Groot. Men kijkt de ogen uit.

Daarna zet Piet ze af bij Starbucks in Victoria Garden alwaar ik al zit te wachten en waar wij gezamenlijk een lunchje pakken. Dan neem ik ze weer mee op sjouw, beetje door Victoria Garden lopen en sfeer opsnuiven en dan is het wel weer tijd voor een paar uur aan het zwembad. ’s-Avonds, zoals beloofd in de vorige blog; uit eten bij Farrell’s, alwaar wij weer uiterst vrolijk worden toegezongen door het voltallige personeelsbestand, met een enorm IJsje op tafel. Daarna gaat de familie nog even een filmpje pakken in een Amerikaanse bioscoop (Koud!… ik had ze gewaarschuwd, maar ze geloofden me niet…. :-(. Donderdag gaan we met z’n allen naar Seaworld, altijd Geweldig!. En de volgende dag vertrekken zij op hun eigen Tour of the West. Wij krijgen allemaal enthousiaste Appjes met beeld en FB berichten uit de Grand Canyon, Death Valley en Las Vegas en zo, dus wij gaan er gevoeglijk van uit dat ze het zeer naar de zin hebben.

Dit weekend gaan wij zelf dus nog maar even kamperen, nog 1 x soort van test/campertje leren kennen / met plezier combineren, voordat we echt (-) op vakantie gaan. We gaan naar Big Bear, ongeveer uurtje rijden vanuit Rancho. Ik had, zoals geschreven, al een tijdje geleden een camping geboekt. Maar daar zijn we niet terechtgekomen.

De geboekte Campground heet Crab Flats en we moeten even zoeken en vragen voordat we op de (onverharde) weg ernaartoe terecht komen. Die onverharde weg is zo’n 4 mile lang, met veel bochten en slingers bergop. Wel te doen. Alhoewel wij denken van...Nah… en wel goed kijken of we nog kunnen draaien als het erger gaat worden dat dit. Op een gegeven moment komen we bij een kreek. (Er stond in de reservering inderdaad dat je een droge kreek moet oversteken, waar af en toe wel eens een beetje water in staat… ). Nu staat ie vol. Het regende vorige week, en dan loopt zo’n kreek direct vol blijkbaar. We staan ervoor te twijfelen en besluiten dat ik er eerst doorheen waad met behulp van een wandelstok. Ik kom verschillende dieptes tegen; van enkel tot knie, tot aan aan bovenkant dij. Lopen gaat nog wel maar met een camper?? Ik loop door tot waar de Campground is, ongeveer een mile verderop (inderdaad een mooie plek) en ga op zoek naar de campingbeheerder. Die is er niet. Ik spreek wel met mensen die er staan. Veel mensen met tenten en 4-wheel drive Jeeps, en er staan ook een paar RV’s. Maar niet zulke nieuwe als die van ons. Ik terug naar de RV. De weg heeft een aantal afslagen, die ik goed in de gaten heb gehouden op de heenweg. Maar als ik bij de kreek kom, staat ’t Campertje niet meer aan de overkant. Ik schrik me de piegels! Verkeerd gelopen! OMG! En het is al over achten dus bijna donker. Ik zie de beren al komen.

Maar gelukkig… Piet staat met camper achter een bosje bomen. Hij is al omgekeerd en had al wijselijk besloten dat we dit niet gaan doen. Risiko is veel te groot dat alles volloopt of dat je vast komt te zitten.

We gaan wel reclameren en geld terugvragen voor die twee al geboekte nachten. Nou is het wel ambitieus om nog even een nieuwe plek te vinden in de buurt, want in de weekenden zit alles hier vrij vol. Maar, we hebben mazzel; Piet legt die onverharde bochtenweg weer met goed gevolg af terug naar het begin en ik vind een plekkie al internettende en telefonerende. Ook mazzel dat ik vanmiddag al macaroni met saus en alles erop en eraan had klaargemaakt. Hoeven we alleen nog maar op te warmen.

Zaterdag lekker gehiked en ’s- middags een motorbootje Big Bear Lake gedaan, BBQ op de Cook. Zondag met de wereldberoemde SkyLine naar de top gegaan. Hoog! Best wel Eng!

De familie Mulders ging overigens in zo’n doodenge achtbaan in Seaworld. Moet ik niet aan denken, ik vind dit al niks. (We hebben trouwens prachtige! foto's van de familie in de 8baan, met doodsangst in de ogen, uiterst erg fotomateriaal :-)

Bij het ter presse gaan van dit verhaal heb ik toestemming van Anja om deze foto's te publiceren, hetgeen ik met veel plezier doe. Piet, Toin en ik hebben ongeveer een uur in de volle zon staan wachten, en Piet heeft tientallen foto's van onbekenden gemaakt, voordat het karretje gevuld met familie zich naar beneden stortte. Het was het waard! See for yourself…

Zondagmiddag wij weer naar huis. Ik krijg een aanbieding via email om een 3-daagse sapkuur te doen via de Yogaclub, en daar ga ik gretig (verkeerde woord in dit geval) op in. Ik ben er nu mee bezig. Want het is allemaal wel leuk en aardig al die feesten en partijen, maar dat blijft niet goed gaan natuurlijk als je niet na een paar weken weer in een normaal ritme terechtkomt zoals onze gasten dat wel doen, en! als er binnenkort weer iemand komt waar je lol mee gaat maken en die ook alles wil zien, horen, ruiken en proeven! Dan ga je ook ook niet aan een blaadje sla zitten natuurlijk. Of beter: aan de KALE (spreek uit: KEEL) Dat is hier een enorm populaire groente op het moment. Soort sla, maar je kunt het ook sappen en er zijn ook KALE chips enz enz. 'DE Amerikaan' heeft zich er natuurlijk weer en masse en met volle overgave op gestort, met als gevolg dat de Kale prijs fors gestegen is en er zelfs op het nieuws als 2e belangrijke item na het overlijden van Robin Williams, gemeld werd dat er een KALE tekort aan het ontstaan is. En het smaakt naar niks bijzonders hoor. Gewoon naar sla. Ik kan het weten want het zit in al mijn sapjes. Maar het is blijkbaar Super Awesome Gezond.

Het lukte inderdaad om de familie op zondag nog even te treffen in Los Angeles. Zij zitten een paar nachten achter elkaar in een hotel daar voordat ze weer terugvliegen. Dus samen gezellig naar de Beach - Santa Monica - en daar weer de inmiddels bekende en beroemde “Voetjes op het Strand” foto gemaakt.

Ze gaan maandag nog naar Universal Studio, hebben dinsdag een bijkomdag (dat is wel nodig geloof ik) , en woensdag vertrekken ze weer naar Nederland.

Ze zijn inmiddels weer veilig huiswaarts gekeerd en aangekomen en zitten op dit moment met de Jetlag. Die krijgt Piet dit weekend ook weer voor zijn kiezen, want hij gaat nog even op en neer naar Nederland en Denemarken voor zaken en wanneer hij terugvliegt neemt hij onze vriendin Tonneke mee hiernaartoe, (als handbagage :-). Dan gaan Tonneke en ik eerst een week samen het een en ander ondernemen, want Piet moet nog 1 week werken voordat we... Op Grote Vacance gaan. Toeren met 't Campertje...

Maar eerst nog even kofferplan Piet NL/DK maken, de RV inrichten met handdoeken, dekbedovertrekken, kleren voor ons inpakken en basis proviand inslaan, naar de kapper, extra! yoga, fietsen en zwemmen, en de laatste Spaanse les meemaken.

Overigens heel erg leuk geweest die Spaanse lessen op Summer Chaffey College, met afgelopen week een praktijkles in Victoria Gardens alwaar we iets moesten kopen (dat is geen probleem natuurlijk…) maar alles moest in het Spaans. Ik had toevallig iets nodig bij een zaak genaamd; Things Remembered, voor een zakenrelatie van Piet die haar 25-jarig dienstverband viert en waar Piet naartoe gaat begin September. Dat kado - een kistje met wijnflesopening benodigheden- heb ik helemaal in het Spaans besteld, behalve de graveertekst die erop moest, dat ging weer in het Engels en het telefonisch overleg met Piet tijdens de koop, dat ging in het Nederlands. Dus ik oogstte wel bewondering in de winkel en bij de medecursisten met 3 talen tegelijk. Er is een groepsfoto gemaakt, die krijg ik nog. Zal ik delen. Daarna lunch, ook helemaal in het Spaans. Ik ga een vervolgcursus zoeken, want ik vind het hartstikke leuk. Ik oefen dagelijks een praatje met de tuinmannen van Mission Control alhier en met Miguel van Maintenance als ik ze tegenkom.

Hasta Luega Amigas y Amigos!

Volgende keer:

TOUR OF THE WEST!

Piet en Tonneke vliegen trouwens hiernaartoe op Labor Day. Dat is een nationale feestdag, die een beetje het eind van de zomer markeert althans voor de scholen en de vakanties. Die men hier ook voorspelbaar allemaal tegelijk neemt. Vakantiespreiding… nooit van gehoord en flex werktijden ook nooit van gehoord. Zou een hoop files schelen.

Een aantal scholen zijn al begonnen maar de meesten startten dus na Labor Day (Ook Chaffey College waar ik op zit, vandaar mijn laatste Spaanse les volgende week, want die worden tijdens de zomersluiting gegeven). Ook start het Football Season om en nabij deze datum. Er zal die dag weer volop gebarbecued worden schat ik zo maar in (En SuperCarSales waarschijnlijk ;-). Na Labor Day mag je eigenlijk ook geen wit meer dragen, maar dat is er een beetje uit aan het gaan. Gelukkig, want ik heb veel wit, en de zomer hier weet ook nog niet dat hij eigenlijk afgelopen moet zijn.

-------

Oh Ja, en aangezien wij in mei een visum verlenging hadden gekregen, moesten we hier ook weer ons rijbewijs verlengen… Hoezee, Hoera!! weer naar het DMV. Piet op dinsdag — anderhalf uur in de rij, ik op woensdag... een record van drie uur in de rij… Maar we hoeven niet meer op en we hebben nu een visum voor 2 jaar.