9 januari 2014

Ik werd vannacht wakker omdat ik nogal verkouden ben en lag een zo'n beetje voor mezelf te bedenken wat ik jullie allemaal nog wil melden.  Ik had al weer een hele lijst en aangezien China eraankomt, en daar vast ook wel weer iets blogwaardigs zal plaatsvinden, heb ik vannacht ter plekke besloten maar even een tussenstop in te voeren. Bij deze. 

Allereerst even het verhaal afmaken van de tandarts (Die overigens op Antonio Banderas lijkt…) Piet en ik hadden samen een afspraak (Piet had daar ja op gezegd, ik vond het wat vreemd maar oké, no problem for me. Vervolgafspraak was afgelopen donderdag 2 januari om 3 uur. Vraagt de assistente wie het eerst wilde. Piet gaf zelf de eer aan mij. Maar moest toen een uur! wachten. 
Bij de intake om echt patiënt te mogen worden, krijg je dus een onderzoek waar je auto bij de gemiddelde garage blij mee zou zijn. 

Foto’s van alle tanden en kiezen, uitgebreid onderzoek tandvlees, onderzoek gehemelte, functionering kaakgewricht. En dit alles door de tandarts tesamen met de assistente. Met uitleg over alles en laten zien van alle gemaakte foto’s.  Piet zat op hete kolen en tandenknarsend alles aan te horen en ik lag met een verrekte kaak.  (Zouden tandartsen en aanverwanten het nou expres doen: Open vragen stellen, als je met je mond openligt)? Na dit onderzoek vroeg hij hoeveel tijd ik nog had want het schoonmaken (waarvoor ik eigenlijk kwam) moest nog gebeuren. Ik zei, laat Piet maar even eerst dan, want die moest om 6! uur bij de Photoclub zijn in Rancho. (Ik had samen eten inmiddels al opgegeven tijdens het met de kaken openliggen). Piet dus zo’n zelfde onderzoek. Die heeft het schoonmaken op een andere dag laten zetten en ging toen zijns weegs. (Piet stond overigens als nieuw lid op de internetsite van die Photoclub, en ze hebben zowaar zijn naam helemaal goed!)

Ik mocht nog een uur! schoonmaken ondergaan. Ik stapte om 6 uur buiten… Probleem, want ik was op de fiets gekomen, en mijn fiets heeft geen licht… Is een accessoire die je er apart bij moest kopen. Ik fiets nooit in het donker, in Nederland ook niet. En was dat ook niet van plan alhier. 
Het was dus 1: pikkedonker, 2: had ik alleen maar mijn zonnebril bij me, en 3: geen GPS. Ik wist de route nog wel ongeveer. Maar in het donker met een zonnebril (op sterkte) op je knar zie je toch wat minder. (Ook nog nachtblind type zijnde).  Ik ben gaan lopen, over de stoepen, waar niet zoveel verlichting is en ook rond die tijd aan de zijkanten de beregening aangaat, omdat er toch niemand loopt… ###$@#@@#!@ DUS! 
Wel hele schone tanden. 

Zondag 5 januari

Ik had via Amazon.com hele goedkope kaartjes voor een Icehockey wedstrijd te pakken gekregen voor een leutig prijsje. Vlakbij ons (10 mins met de auto) is een groot stadion waar van alles plaatsvind (in July komt Cher bv). Ook veel sportdingen dus. Deze kaartjes kwamen voorbij (soort van veiling idee zeg maar). Dus ik heb op het knopje gedrukt en ze waren voor mij. Je krijgt dan een voucher op email en dan kun je zelf regelen naar welke wedstrijd je gaat. 

Ik heb ze al in November gekocht en het was nog even puzzelen voor de datum. De eerste keer dat ik belde wilde ik naar een wedstrijd op 20 november. Maar dat kon niet want dat was een zgn. black-out datum. Hele belangrijke wedstrijd blijkbaar en dan zitten ze al vol met lieden die een seizoenskaart hebben en fans van het team van de andere kant.

“Onze” ploeg is ONTARIO REIGN (Ontario Heerst vrije vertaling). Rancho ligt in de County Ontario (soort van provincie zeg maar) vandaar de naam.

Nou had ik die eerste keer dat ik belde een heel leuk gesprek met ene Chris die de boel daar qua kaartjes managed, en hij raadde me aan naar de wedstrijd van 5 januari te gaan. Tegen de San Francisco Bulls. Zou spannend worden zei hij.  Ik moest dat eerst even checken met Piet, want toen lag China nog niet in het beton vwb data. Het ging, kaartjes geredeemed zoals dat heet. Dan liggen je plekken vast. Chris vroeg me waar we wilden zitten. Geen idee,  ik zei, kies jij maar, beetje goeie plek waar geen gevaar is dat je een puck op je bol krijgt. Zei ik als grapje, maar dat is het dus niet! Als je dichtbij het speelveld zit krijg je waarschuwing dat je uit moet kijken voor pucks die in het publiek terecht kunnen komen. Er staat rond het ijs/speelveld een hoge wand van Lexan en daarboven weer een net, maar tussen Lexan en net zit een ietsje opening, en het gebeurt wel eens blijkbaar. De spelers zelf zijn ook zwaar ingepakt, vooral de keeper. (Die man moet per wedstrijd 5 kg. verliezen met al dat bepakkingsgewicht). 

Afgelopen zaterdag, valt mijn oog toevallig op de plek op de koelkast waar die mail hangt waar en hoe je die kaartjes op moet  pikken. Dat het dus morgen is!! Gered door de bel. Af en toe heb ik echt geen besef van data hier. Het voelt ook zo niet als Januari. En alles is altijd open, dus je hebt ook geen Zondagstopreferentie.  Morgen Zondag om 3 uur naar de Icehockey dus.
Op de mailprint had ik geschreven dat we de kaartjes op moeten halen bij de WILCOX bali. Wij gaan er rond 1.30 naartoe. Even de boel bekijken en zo das altijd leuk. Beetje oriëntatie.  
We nemen een fleece mee, want ’s avonds koelt het af :-)
3 x gevraagd waar de WILCOX bali is… de 1 wijst naar links, de ander naar rechts. Kan hem niet vinden. 
Dat komt omdat het een tent is waar in enorme letters WILL CALL op staat.  Daar moeten we dus zijn. Ik had het verkeerd verstaan door de telefoon. Lachen. 
Naar binnen met de kaartjes. Weer lachen, want het is KOUD! Ja Icehockey he, hadden we kunnen bedenken. Piet is in korte broek. Ik in spijkerbroek gelukkig, en ook gelukkig hebben we allebei onze fleece meegenomen. 
Lopen mensen met bontjassen en dekens. Een uur ervoor zaten we nog in het zonnetje op het balkonnetje…

Wij zijn direct fan geworden van Icehockey. Dat is echt spannend! Snelheid, flitsend, knallen tegen de wanden, knokken op het ijs, makkelijke spelregels.  Geweldig leuk om naar te kijken. Eigenlijk leuker dan Baseball, waar ik nog steeds geen bal van begrijp. 
Hier ook weer allerlei leuk aangeklede mensen, goeie sfeer, geen rotzooi, veel samen een strijdliedje, een Yell en een dansje tussendoor. 
Er zijn 3 periodes van 20 minuten in een Icehockey wedstrijd. In de pauze leuke reclames en uitdeling van bonus hebbedingetjes per tribune. En bijvoorbeeld ook een soort ballonzeppelin die vrijkaartjes voor diverse dingen uitstrooit over het publiek. Ik heb er 1! gevangen voor gratis diner voor 1 persoon ergens. Liepen een aantal Team mascottes rond. Een dinosaurus en een ridder. En overal weer lekkere dingen te koop. Wij hebben de man 1 smoothie op (van vruchten dus gezond) en 1 hot dog. Niet slecht toch?

Het was hartstikke spannend! Eerst 1 -1 in het begin, dan iets over de helft 2 -1 voor Ontario Reign en toen net voor het einde 2-2 gelijk. Zinderend!! Dan ga je in overtime, dus de tent stond op z’n kop van de spanning. En uiteindelijk gaat tie erin voor Ontario Reign! YEAH!! My team! 3- 2!

Tijdens de wedstrijd komt er ineens een officieel type naar mij toe en vraagt of ik Conny Thiel ben. Ik had al visioenen van grote prijs gewonnen of… Hellup! het ijs op met die ridder of zo. Maar het was er eentje van de organisatie die namens die Chris  die ik aan de telefoon had, kwam vragen of wij het gezellig en naar ons zin hadden en ons informatie gaf om met kortingen toekomstige wedstrijden te boeken en een wedstrijdschema en zo. Leuk he? Het is allemaal commercie natuurlijk maar het komt wel aardig over en ze geven je altijd het gevoel dat je een beetje speciaal bent en dat ze blij! zijn dat je er bent. Zelfde in restaurants en winkels. Gemeend of niet, kunnen we in Nederland nog wat van leren op veel plekken.

Ik heb heuglijk nieuws!! Ik ben niet meer de slechtste in de yoga class. Vanmorgen was er een nieuwe mevrouw. Ik heb gezegd dat ze het heel goed deed. (Returning the kindness die ik in les 1 kreeg).  Alle leraren bij Addicted to Yoga zeggen dat het echt niks uitmaakt,  je doet het voor jezelf en iedereen is even goed op zijn/haar nivo. En je moet vooral niet op je buren letten. Ik zal wel niet ZEN genoeg zijn nog, maar ik ben stiekum toch een beetje blij nu. 
Ik zie wel verbetering hoor bij mezelf. Helpt dat er veel te verbeteren valt. Ik ben nu inmiddels zo’n 7 x geweest en het is echt leuk! 3 verschillende leraren die ik nu allemaal meegemaakt heb:

Lindsay; Heel lief. Heeft een dochtertje McKenzie van drie die  er altijd aan het einde van de les even bijkomt. (Ze wonen boven de yoga studio). Ze doet dan even de yoga  Namaste afsluitgroet mee. Zo schattig! Ze heeft van mij met de kerst ook een doosje Piet en Conny Personalized M&M’s gekregen, dus wij zijn vrienden voor het leven. 

Ty: Een prachtige grashalm. Ze kan alle kanten op en komt dan ook weer uit de knoop. Af en toe komt ze bij me langs en geeft ze me een zetje naar voren en ja hup, dan kan ik bij mijn tenen of ze geeft een blokje aan of zo’n rektouw, als ze ziet dat het een stretch is of gevaar dat we 911 moeten bellen. 

Dave: Wow! Die is superZen. Puntbaardje, glad haar, met krullen in de nek. Als hij niet lesgeeft, zie je hem altijd ergens zitten mediteren of op zijn hoofd staan of zo. (Ik denk dat hij dan de teksten verzint die op de Yogi teabaglabeltjes staan)
Hij legt heel goed uit waarom een bepaalde beweging precies zo moet, waar het goed voor is en dat je als je bijvoorbeeld je rechtergroteteen verschuift, je linkerarm ineens veel verder naar achter kan. 
En hij geeft me een partij relaxmeditatie einde les. 2 zinnen en de hele class is op een andere planeet. 
Hij geeft ook de Extreme Gevorderden Class en gaat af en toe op les / retreat in India… Wel super dat hij ook de beginnertjes met zo een sukkeltje uit Nederland motiveert, das de ware Addicted to Yoga Spirit!

Leuk is ook altijd de laatste oefening van de les. (de eerste is altijd de zonnegroet), laatste is The Full Wheel. google maar (the full wheel yoga). Ik ben nu op het punt dat ik mijn handen al naast mijn hoofd kan / durf zetten. Hoofd nog wel op de grond. 
Ik denk niet dat er meer inzit eigenlijk. Bang dat ik niet meer terugkan. Maar een half wiel is ook wel goed vind ik. Na de les koffie gedronken bij Starbucks met een paar vrouwen uit de class en ene Christian. Professor Physics uit Spanje, die hier al 20 jaar woont en nu met pensioen is. Hij komt origineel uit Cartagena! Leuk he? Daar heb ik samen met Natalie Martens office opgezet voor GE in ’90 of ‘91. Natalie was heel goed in yoga, maar is er helaas niet meer. Dus zij komt regelmatig in mijn gedachten voorbij tijdens zo’n les. Dat is ook een soort van Full Wheel toch?
Ik heb besloten mijn Spaans weer op te gaan vijzelen. Even induiken als we terugkomen van China. Hier kun je het leuk gebruiken.  

Morgen verder. Ik ga nu naar de kapper. Eigenlijk zit het nog wel oké. Maar 2 weken haal ik niet meer. Ik ga naar een andere. Ben eigenlijk best tevreden over deze, maar die is zo godsgruwelijk duur das echt niet normaal.  De vrouw van een collega van Piet heeft ook kort haar en die raadde mij er eentje aan waar ik dus nu naartoe ga. In Ontario waar ik nog niet geweest ben, dus ook weer een nieuwe route met het Kevertje. Een vriendin zei laatst: Applaus voor mezelf. Doe ik ook maar even.   
Trouwens van onze kerstgaste kreeg ik het beste kado ever: Er zit een knoppie op mijn navigatie waarmee je eerder kunt zien waar je naartoe moet, links of rechts. Goud waard, onbetaalbaar en de impressie op Piet toen ik het knopje onverwacht nonchalant gebruikte… totale bewondering :-)
Bedankt Jolanda! 
Zengedachte: Zo’n knoppie zou je in het leven moeten hebben. 

Gisteren heb ik mezelf  nieuwe gelnagels kado gegeven. Joh! dat gaat zo lekker snel hier en kost bijna niks. Ze zijn nu een soort van Goud Oranje met op de ringvinger het Chinese teken voor Happy in Blauw. Teken heb ik opgezocht op het internet. Leek me wel geinig. En de dames van de Nails & Spa konden het. Even geoefend op een papiertje en hup op de nagel.  Ze vonden het een hartstikke leuk idee en gaan het misschien invoeren in hun design assortiment. Het teken ziet er precies zo uit als op het plaatje. Nou hoop ik maar dat er ook Happy staat. We zullen zien in China. Ik ben in ieder geval Happy elke keer als ik ernaar kijk. 

Vanavond zou ik mee gaan eten met een klant van Piet uit New Jersey. Maar de man heeft - wijselijk - besloten niet te komen. Hebben jullie wel meegekregen zeker dat die kant van de US in een Arctic Blast cq Polar Vortex zit? Koud man! Bergen sneeuw! Aparte beelden op TV van mensen met bevroren haren en kinderen met bevroren snottebelletjes aan de neus in NY. Ontsnapte gevangene gaat terug naar cel met hangende (bevroren) pootjes, en komt meteen in een talkshow terecht. Vliegtuigen staan met bevroren kerosine. Wel al 17 mensen overleden voornamelijk daklozen. 

Hier schijnt de zon…We gaan maar eens zwemmen en dan de koffer bijstrijken voor Piet en  voor mezelf kofferplannetje maken. Vanavond ga ik zelf uit eten met Dana, die mij richting goede kapster heeft gewezen. Het zit prima. Even kijken straks of het makkelijk zelf styled als ik gezwommen heb, maar het lijkt prima geknipt en! tenminste voor een normaal bedrag. 
Zal Dana trakteren vanavond bij de Old Spaghetti Factory. 

Oh ja, en ik heb een afspraak gemaakt om mijn theorie rij-examen te gaan doen. Das stap 1. Kan ik mooi alle info erinstampen tijdens de 15! (YIKES) durende vlucht naar Hong Kong. Hoezo in eerdere blog: 6 maanden geen jetlag meer? Ik ben al fors melatonine aan het voorslikken, want dit wordt weer een kanjer van een metabolisme-aanslag. Maar goed je ziet wat van de wereld nietwaar?  En ik vlieg gratis op airmiles Piet. Heeft al dat gereis en vorig jaar en nul vakantie toch nog een upside. En slapen kan altijd nog. 

Zaterdag 11 januari 2014
Nog even een toevoeging op de valreep. Vanmorgen koffer gepakt en bij het overpakken van mijn handtas in mijn rugzakje kwam ik nog iets tegen wat valt onder het hoofdstukje:
Als je de “verkeerde” afslag neemt kom je toch weer leuke dingen tegen!
Paar dagen geleden had ik zin in een flinke wandeling, er was niets georganiseerd en wandelvriendinnen zitten eindje uit de buurt. Dus ik dacht, ga ik toch gewoon alleen. Up en Down Mount Potato. Al 3 x gedaan die hike, geen afslagen dus kan niet fout lopen letterlijk. Heerlijke hike, het was een beetje gesluierd weer dus niet te warm, lekker gelopen, kwam best nog wat mensen tegen onderweg, en de verkoudheid kwam er lekker los van. 
Daarna dacht ik: Weet je wat ik ga naar die tent waar we de 1e keer naartoe wilden met de Lazy Ass. Ingesteld op de navigatie, en ik zag hem wel liggen: Lunchroom  Legends, maar begreep niet direct hoe ik er moest parkeren. Even verderop geparkeerd en daar was een shopje: Bagels & Smoothies. Had ik eigenlijk wel zin in. Heerlijke! Bagel op en daar lag een foldertje van een Airshow die dit weekend is. Dat haal ik dus net uit mijn tas. 
We waren toch zover klaar met pakken. En het beats het balkonnetje. 
Joh! Geweldige dag gehad weer. Ik plak er een impressie bij. Gevlogen in een Bi-Plane!! En! toen kwamen we ook nog die Politie Sergeant tegen die Piet en Ronald boven Ontario rond had gevlogen in een helikopter toen ze hier de allereerste keer waren om een locatie te scoren! Hé, is dat Cool! or what!

(Wij wilden eigenlijk vantevoren lunchen in mijn Bagelshopje , maar dat kon ik niet meer vinden, wel tijdens het terugrijden naar huis, toen reden we er toevallig langs. Ik heb nu het adres genoteerd.)

CU in China! 

PS, voor ik het on-line zet. Kom ik er net achter… dat je de TV hier met handgebaren kunt bedienen! Handig als je vingertjes een pizza vasthebben. Er was een naar stukje in een film en ik hield mijn hand voor het beeld en hup zoals met de Ipad, maar zonder scherm aan te raken kun je van alles instellen / veranderen.

Ik zeg het niet, maar... HOW COOL IS THAT! :-)