WEDNESDAY JULY 4TH 2018

Happy 4th! Maar even in het Engels beginnen, want the 4th of July is toch wel de grootste feestdag in de US.
Independence pence Day. Viering van de Declaration of Independence on July 4, 1776. Als je die datum neemt als de geboorte van de Verenigde Staten van Amerika zijn ze dus nu 242 jaar oud.

Ik hoop dat ze volgend jaar nog steeds 4th of July kunnen vieren… of anders misschien een Russische feestdag? De halve regering is daar nou toch op bezoek en Trump gaat een one-on-one hebben met Putin zonder iemand erbij. Dan zullen ze die nieuwe feestdag ongetwijfeld ook bespreken.

Nou, nou, niet te sombertjes maar, de zon schijnt, ik ben al wezen zwemmen en 6 van de 8 beschikbare tafeltjes met parasol aan het Del Mar zwembad zijn reeds geconfisceerd, De stoelen behanddoekt, gevulde koelboxen staan op de grond, tafeltjes bedekt met rood/wit/blauwe bordjes en servetten. Een persoon (allemaal mannen valt mij op) met Iphone als bewaker aan zo’n tafeltje. om te zorgen dat het afgebakende territorium niet gekaapt wordt. Ja, je moet er vroeg bij zijn op de 4th of July.

Het is nou onze vijfde vierde juli hier in de US. Vandaag gaan we straks in de middag naar Arrowhead. Vriendin Keri woont daar sinds kort permanent met husband Scott in een huis aan het meer. Schijnt vanmiddag hele mooie airshow gegeven te worden en daarna, als het donker is, vuurwerk. Zij zorgen voor de onvermijdelijke Feestdag BBQ. Gezellig en niet zo’n gekkenhuis, want huis heeft een deck met uitzicht over het meer, dus prive vuurwerkvoorstelling. Vorig jaar hadden wij bedacht naar het strand te gaan, maar dat werd niks, want er was om 10 uur al geen parkeerplek meer te vinden. Dus deze uitnodiging is met blijheid aangenomen. A.s zaterdag gaan we wel naar het strand, want het gaat richting 40c.

Eerst lekker gezwommen vanmorgen en ik bedacht mij in de pool dat ik op dit moment mijn 12e nieuwe Speedo badpak aanheb sinds ik hier woon. Elk jaar in Maart is er bij de Costco een aanbieding van deze badpakken en dan koop ik er meteen 3. Want elke dag zwemmen in de chloor, daar wordt je lijf beter van maar je badpak niet.
Deze heb ik nu een maand aan, die gaat het net redden tot einde oefening hier.
(Ik heb nog andere hoor, die beetje leuk zijn voor aan het strand, ik heb nog nooit zoveel badpakken gehad in mijn leven),

——————————————————————————————————————————————-
Verder met waar ik gebleven was op onze Criss/Cross Country US reis:

DINSDAG 19 JUNI 2018

We staan nu in Washington State. Gisteren vanuit Montana door Idaho gereden. Dat klinkt ver maar Idaho, daar pakten we alleen maar een puntje van mee, dus je rijdt er even in en er dan weer uit zeg maar.
Toch leuk om een foto te maken van de State Welcome Sign voor op je FB pagina.
De campground waarop we nu staan is werkelijk prachtig! Spring Canyon Campground aan Lake Roosevelt. Hele mooie plek met een fabeltastisch uitzicht. Omdat we gisteren een uur gewonnen hebben – we zitten nu weer op Pacific Timezone - waren we om 6 uur al uit de veren. Koppie thee en meteen maar even de Nature Trail doen die direct aan de camping ligt. Leuk stukje omhoog en door rul zand weer naar beneden. Tip: grijp je niet vast aan een Prickly Pear Cactus als je een beetje dreigt uit te glijden. Ze bijten terug.

Nog even doorgelopen naar het nabijgelegen stuwmeer en dan weer retour camping voor een ontbijtje. Voor Rocky onderweg een paar zeemeeuwveren gescoord en zijn dagdagelijkse hoeveelheid prairiepluimen. We hebben begin trip wat kattengras in een bakje gekocht bij Petsmart, maar dat is ver op. En prairiepluimen zijn leuker en lekkerder blijkbaar, hij is er gek op en gaat door de dagelijkese pluimen rap heen, maar er groeien er hier genoeg dus no problema.
Vandaag richting North Cascade National Park in Washington. Ook nog nooit geweest.

WOENSDAG 20 JUNI

Cascade National Park is wederom de moeite waard. Prachtpark met vergezichten, watervallen, meren. Washington vind ik trouwens toch een hele mooie staat. 2 jaar geleden geweest (eerste grote trip voor Rocky). Die bossen hier zijn net van die sprookjesbossen uit de Efteling. Varens, hoge bomen van verschillende merken, waar van dat zachte fluweel mos op groeit, 100 kleuren groen.
Vanmorgen bij de camping liepen er konijnen rond. Best grote, ik denk half huiskonijn/half beetje wild. Rocky zat ernaar te kijken vanuit het keukenraampje maar leek niet bijster geinteresseerd. Ze zijn significant groter dan hij. Gaat nog wat worden op de Vliet, want het is een schijterd eerste klas. Hij moet er niet zoveel van hebben, van de Big Outdoors. Bij ons op schoot en niet te ver weg is prima. Misschien wel goed, want we willen hem toch een binnenkat laten blijven, das wel handiger voor als we hem willen blijven meenemen op kampeertochten. Met ons Daisy had dit nooit gelukt.

Vandaag is het plan om, na de Cascade Scenic Route, gereden te hebben, Seattle in te gaan en even kort langs vriendin Debbie te wippen. Lunchje of vroeg diner daar en dan door naar de kust. Het lukt qua tijd en we zijn nou toch in de buurt, en je gaat mekaar een hele tijd niet meer zien. In Rancho staat de camper straks dus die peeps kom je vanzelf weer tegen als je op tijd afspraken maakt tegen de tijd dat je weer hier op vakantie gaat, maar in Seattle kom je natuurlijk niet zomaar elke keer. Rocky is ook gek op haar dus dat gaat vast gezellig worden.

DONDERDAG 21 JUNI

Vanmorgen ruw ontwaakt, meer hierover. Wij staan op een supergrote camping. Handige plek om langs Debbie te gaan. Je kunt maar een plekje hebben. Zoveel keus aan campings is er vaak niet in grote steden.
Het bezoek was Beregezellig. Ze heeft een leuk appartement midden in town maar toch rustig. Groter dan het onze in Rancho. Dit was een kort bezoekje maar ik ga ergens volgend jaar nog een weekje terug om Seattle eens goed te bekijken. Leuke, liberale stad. Lekker bijgekletst, fish & chips gegeten aan de haven. Rocky kreeg een pluim uit de tuin (heeft tie inmiddels alweer naar de eeuwige jachtvelden geholpen). En wij kregen versgebakken bananenbrood mee voor onderweg. Kijk je moet je vrienden goed uitzoeken :-)

Vanmorgen dus, om 7 uur Ruw ontwaakt. Gaat er zo’n bel als van de mevrouw van Ferris Bueller of die assistant van de headmistress van Grease en daarna. HIDIHO CAMPERS!! kei en KEIHARD , zo’n rondrijwagentje met een speaker op het dak. Ik zweer het je. De boodschap was dat check out time 10 am is. Rocky schoot meteen in de gordijnen en ik stond ook stijf van schrik onder de douche.

Was een pretparkcamping. Supergroot en druk. Moeten ze natuurlijk wel goed de wind eronder houden. Maar we hadden een okay plekje om niet te ver uit de buurt te zijn na bezoek. Tijdens rit naar en van Debbie hebben we nog half Seattle gezien. Joh, moet ik even zeggen dat Piet wel kan rijden hoor. Steil die straten daar! en druk! en dan met een camper. Kudoos en petje af. En een Leuk! Petje, want hij heeft een nieuwe gescoord in een park. Legergroen met een kolibrie patch erop aan de voorkant. Stoer edoch schattig. Absoluut 100% approved door de Fab 5 van QE!

Stond Piet vanmorgen nog even over het meer te staren voor we vertrokken komt er een Bald Eagle overvliegen. Helaas zijn Iphone niet in de aanslag.

Nou zijn we net ingetrokken op een camping in Port Angeles. Stadje aan de oceaan gelegen op een schiereiland. Voor morgen een Whalewatching tour geboekt. Daar kun je echt geen genoeg van krijgen; van whalewatchen. Ik voel altijd een connectie als ik ze zie. We hebben op de camping een mooie plek in de schaduw, dus ik heb net een taxi geregeld (geen Ubers hier) om van camping naar punt bootvertrek te gaan. Kan Rock gewoon lekker hier blijven in de camper onder de boom met de airco aan, want je weet nooit of je ergens waar je naartoe gaat in de schaduw kunt parkeren, of dat het wel veilig is. En we zijn toch wel zo’n 6 / 7 uur weg. Iedereen blij.

Weer een geweldige dag gehad. Net bij het terug aanleggen in de haven begon het te regenen. Verder heel de dag droog met een flauw zonnetje. Goed voor ons en voor de achterblijver in de camper.
Diverse bultrugwalvissen gezien, dus de dag was weer goed besteed. Eigenlijk wilden we in het stadje blijven eten, maar bij aankomst om 3.30 hebben we nog geen trek. (Aan boord voor lunch een ferme hotdog op). Dus we pakken een taxi terug naar “huis”. We hadden ook hele aardige mensen aan”ons” tafeltje. Boot gaat zo’n 80 man op. Je spullen kun je wegleggen onder een tafeltje, en heel menselijk altijd, blijft dat zo’n beetje je “eigen” tafeltje, verder loop je lekker rond op het dek en binnen. Tenminste bij deze trip. Wij hebben ook al een aantal keren zo’n walvisspottocht gedaan met een Zodiac, dat is een beetje avontuurlijker. Je kunt dichterbij de walvissen komen. Maar je zit in het open en zeewater is koud en dat spuit welig over je heen. Fijn is om dat in Hawaii te doen, goeie temperatuur. Ook een keer gedaan in Canada. Dan moet je echt wel waterdicht verpakt zitten (krijg je zo’n oranje zeilpak aan) en kom je blauw van de kou terug. Met een boot als vandaag is het luxer, warmer, toilet aan boord en hot dogs en soep.
Aardige tafelburen dus. Frank & Sue. Gepensioneerde leraren. Reislustige types en ze zijn neergestreken hier in Port Angeles als thuisbasis. FVVFGFVQ1``CDAqza/.ÂÔ;’UOIJKYKOU;’I8-P087UGKHFIOL’

Ik moest ff stoppen want Rocky vond het nodig om zich ermee te bemoeien en ook een stukkie te tikken. (Ik heb 1 regel laten staan).

Piet vraagt op een gegeven moment, terwijl wij onze hotdog aan het nuttigen waren om de fles water die in zijn rugzak zit, die onder de tafel staat. Zeg maar beetje onder onze tafelbuur Frank tegenover mij. Ik pak eerst Frank zijn knietjes en daarna pak ik de waterfles uit Frank zijn rugzag ipv de fles uit de rugzak van Piet. Oeps!. Aardige mensen dus. Frank zei van geen van beide akties iets.

Wederom prachtige fotoos gemaakt van walvisstaarten. Blij terug naar de camper, waar Rocky ook weer happy is dat wij er weer zijn. Hij is supermakkelijk hoor, als we maar een paar keer per dag een grashalm voor zijn neusje houden en hem lekker laten springen en als hij af en toe aan z’n lijntje naar buiten kan. Is ie gelukkig. En verder snurkt hij tijdens het rijden in zijn bench of op mijn of Piet’s voeten, degene die niet aan het rijden is.

Vandaag zijn we terechtgekomen op een grappige camping. We wilden gaan staan in een State Park aan de kust. Vol. Bordje gezien met Kali Hana Campground. Ik even gegoogled en geyelpt wat het was. Mixed berichten met name wat vreemde, uiteenlopende posts over de eigenares (rangede van superaardig, tot volkomen gestoord) . Dus maar even zelf naar binnen en kijken. Zo! Echt een geweldig leuk mens. Gevorderde leeftijd, geheel gekleed in Roze Bling Bling en lekker van den tongriem gesneden, daarom die mixed berichten denk ik. Uitgesproken types mag je of je mag ze niet. Ze heeft plek, zoek maar uit, wij blijven. Dit weekend is er in Newport (waar we aan de buitenrand staan), een Piraten Festival, daar gaan we morgen eens kijken. Vanavond eten we een hamburgertje uit de vriezer en klaargemaakt op de gril, dan gaan we morgen uitgebreid lunchen in Newport. Seafood! We zijn tig Oesterfarms voorbijgekomen het laatste kwartier en we zitten aan de Pacific Ocean, dus morgen Seafoodlunch!! Yoghurtje voor ontbijt. We hebben een plan. Moet culinair goedkomen.

Naast ons staan permanente bewoners van deze camping. Die kwamen net aanrijden en ze hebben twee vervaarlijk uitziende honden bij zich. Dus Rock meteen naar binnen dachten wij. Edoch ze kwamen even persoonlijk melden dat de honden katten gewend waren en dat er niks te vrezen was. Idd liggen ze nu aan een lijn, die hondjes (Buren hebben dat gedaan voor onze gemoedsrust, maar was qua honden was eigenlijk niet nodig - ik vond het wel fijn). Ze zitten vredig voor zich uit te staren (de honden). Ik verduidelijk dit aangezien een vriendin zei dat ik daar meer specifiek in moet zijn qua schrijven. De buurman zit ook lekker voor zich uit te staren met een biertje. Scene is set, right folks? Rocky is nog buiten en geeft er geen aandacht aan . Die ene hond van hun zit nou naar een vogel te blafhappen en de man (met biertje) naast hem roept:
SHUT YOUR PIEHOLE BUSTER! MAMMIE WILL BE BACK SOON. ;-) Goeie lui lijkt mij.

De Seafood lunch in Newport is volledig in het water gevallen. Ik had als voorbereidend werk geyogaat in de camper en een proteinshake gedronken en Piet had het gehouden bij een banaantje als ontbijt. Eerst Newport in waar het inderdaad barst van de als Piraten verkleed volk. Veel tentjes met eten, maar niks met Seafood waar wij naar op zoek waren. Ja; Fish & Chips, maar wij denken; Kreeft & Oesters.
Niet getreurd, dan gaan we gewoon naar het volgende dorp. Hoera! voor Google want in het volgende stadje zit een tentje dat niet sjiek is maar de beste oesters van het Westelijk Halfrond schijnt te hebben. Wij stoppen het in de GPS. Aldaar aangekomen en parkeerplekje gevonden, Rocky zijn middaghapje gegeven en vol verwachting klopt ons hart. Het tentje zit stikkesvol. Goed teken altijd. De eigenaar (blijkt later) staat het eea uit te leggen aan een andere tafel. Draait zich om en loopt ons straal voorbij. Na een aantal pogingen kan ik zeggen: Table for 2 please, hij zegt: zoek maar wat uit. Ik: kunnen we ook buiten zitten? (daar staan ook tafels) hij: jawel maar daar serveer ik niet en ik heb pas over 30 mins. tijd voor jullie. Okay... De kaartinhoud zag er hoopvol uit, de reviews op Yelp ook. Komt een oudere dame binnen. Heeft ook moeite s’ mans’ aandacht te krijgen. Maar kan uiteindelijk duidelijk maken dat zij buiten staat met haar invalide dochter die niet in zo’n tuinkuipje stoel kan zitten (en ook niet op het trapje naar binnen omhoog kan), of ze een stoel van binnen mee mag nemen. De man loopt gewoon weg. Iemand anders (gast) brengt voor haar een stoel naar buiten. We zitten nog een paar minuten, maar eigenlijk heb ik het al gehad, goed eten of niet; ik gun zo iemand mijn klandizie niet.

Wij weg. Ik heb nog van alles in de koelkast staan, dan eten we we wel op een mooi plekkie langs de kant. Maar 1.5 uur verder nog niks. En niet van “das. Geen mooi plekje” Nee, je kon gewoon nergens stoppen. We beginnen toch wel trek te krijgen nu. Maar ik kan ook niet al rijdende een lunch maken, dus maar een snoepje uit het bakje naast ons. Volgend dorp. Weer niks. En! Erger 2 tankstations die geen Diesel verkopen en dat nuttigt ons campertje. Iedereen honger,behalve Rocky want die had zijn middaglunch al op. Eindelijk een tankstation met diesel gevonden, werkte die pomp precies weer met zo’n card die wij niet hebben (Zo een als vroeger van GE bij de Texaco waar je lid van moest zijn). Het wordt nijpend. Diesel is uiteindelijk gevonden Seafoodlunch (bijna diner) niet. Eerste de beste beetje okay camping uitgezocht en daar het laastste blik Cassoulet – van de 6 in Frankrijk gekochtte - opengetrokken.

Morgen hernieuwde seafoodlunchpoging.

Naast ons staan mensen die een jaar aan het trekken zijn met de RV. Wow. Wil ik ook! Wel bedenk ik me hierbij, hoe moet dat nou met je haar? 1. Zoveel kappers zijn wij onderweg niet tegengekomen en 2. Je kunt niet zomaar willekeuriig iedereen je haar laten kleuren en knippen. Ik ben net voordat we weggingen naar de kapper geweest, 5 weken is toch wel max bereik. Piet kan met zo’n tondeuseding. Ik ga daar eens serieus over nadenken. Of laten groeien en grijs? Ik kijk nu elke keer op Yelp als we door een stad komen naar kappers. Voorbereiding is het halve werk en regeren is vooruitzien. Je wilt toch een beetje fatsoenlijk de wereld doortrekken.

Vandaag is de lunch buitengemeen uitstekend goedgekomen. We wilden eigenlijk in onze dagbestemmingsplaats een restaurantje opzoeken, maar ongeveer een uur voordat we daar zouden aankomen kwamen we een Fish Market plek tegen gelegen aan de weg, waar je vis kon kopen en ook kon eten. Druk! Leuke tafeltjes buiten. Grote borden met Crab, Oyster, etc aangeprezen. Giga aardige mensen en Druk! De oesters kwamen zo vanuit de zee op je bord zeg maar. Voordat ze in je maag kwamen hadden ze nog niet eens de kans om te beseffen dat ze niet meer in de Pacific zaten.
Ik 2 oyster shooters vooraf (Dat zijn rauwe, in een dressing naar keuze). Ik hou van simpel, beetje azijn erop ben ik blij. Dit waren me toch joekels. En Lekker! Piet is niet van de oesters die nam een clam chowder vooraf. Daarna allebei een halve Dungeness Crab met Garlic frietjes. Zo lekker! Heb even de plaats genoteerd in mijn FB lijn zodat we hier nog een keer naartoe kunnen, Ooit. Uurtje verder leuke campground gevonden met uitzicht op de Pacific. En heel de nacht oceaangeluid.
We hebben nog 4 dagen, en nog ongeveer 1100 mile naar huis. Das redelijk te doen zonder al teveel uren te maken. Dus eerst vanmorgen een lekkere strandwandeling gemaakt, de raampjes van het campertje gezeemd, zelf een douchje gepakt, nog even de ontbijtspullen opruimen en Rocky moespelen en dan gaan we weer een eindje verder. Ik hoop dat we weer zo’n crabtentje tegenkomen.

DINSDAG 26 JUNI

Wel veel restaurants gezien onderweg maar toch besloten om zojuist een vers gegrilde rozemarijn/garlic kip van Safeway mee te nemen. Die gaat het zometeen worden met sla. We zijn zojuist een leuke campground opgereden. Ireland RV park. Nice Spot met wederom uitzicht op de Oceaan. Bij het oprijden stond aangegeven dat je eerst een plek moest pakken en dan 2 blokken North bij Gold Creek Inn kon gaan betalen. Aldus gedaan. Piet schuift campertje uit en sluit alles aan en ik loop even terug voor de betaling.
Bij teruglopen zo gelachen.

Scene: Hoofdstraat van klein stadje. Windkracht 10 vanuit zee. Je waait uit je hemd. Klein busje stopt langs de kant van de weg. Net voor mij. Berijder stapt uit en iemand in de back schuift de zijkant open. Berijder roept: Shut the F….king door. Te laat: 10 miljoen stukjes piepschuim waaien over straat. Ik lag dubbel. Zeg ik tegen die mannen. Had je dat ergens voor nodig. Yes. F..k Yeah, zegt tie. En toen moest hij ook lachen. Jammer van het milleu wel maar hij deed het niet met opzet. Viel trouwens ook op dat op de weg hiernaartoe er geen stukje vuil op de weg lag. Wel om de 2 mile of zo een gele zak met afval dus ze houden het hier goed bij. Hebben ze weer wat te doen met al dat ontsnapte piepschuim.

Vandaag na een kleine beachwalk voor het ontbijt, later nog een hikeje meegepakt. We kwamen langs de Dunes of Oregon. 2 jaar geleden hebben we ook stuk kust Washington en Oregon meegepakt, maar toen zijn we eerder afgeslagen richting California want we hadden maar 2.5 week. Nu rijden we heel de kustlijn van Oregon af. Zo Prachtig!. Heel erg ruig en woest met veel baaien en enorme super duinen. Iets of wat veel hoger dan die in Nederland. Stond een hike aangegeven. Die maar even doen.
Het kost wat moeite om de looproute te vinden. Wij denken een paaltje te zien bovenop een duin. Hoog! En je glijdt telkens naar beneden door dat zand. Wel een paaltje maar we zijn weer terug terug bij af beginbordje hike. Hernieuwde poging lukt als we ons eerst even orienteren vanaf een hoog viewpunt. Als je eenmaal in het zand loopt overzie je het niet meer zo.
Zwaar lopen ook. Ik mag straks mijn halve kip zonder schuldgevoel opeten. Al ben ik net wel door het picknicktafelbankje gezakt. Maar dat bankje was ernstig gammel. Het bankje andere kant tafel lijkt okay. Daar zit ik nu op. Wel tegen de zon intikken.

Prachtige hike, die duinhike. Door zoals Piet het noemde – een mini klimaatje – Eerst zand…. Veel zand. Dan bos, daarna the Beach. Je mocht op de beach alleen maar op bepaalde stukken komen. De rest was afgezet met touwen omdat daar vogels aan het broeden zijn. En geen mens tegengekomen he?! Geen mens.

We gaan eens aan de kip. Morgen verder.
Ps; er staat hier een vuurtorentje voor onze camper met allemaal Rocks met boodschappen erop. Ik zal er morgen eentje namens Rocky wegleggen. Gedaan. Met business card, misschien krijgt hij er weer een fb vriend bij op z’n eigen pagina.


Donderdag 28 JUNI

We staan op een camping in Redwoods National Park, park met van die Enorme bomen. Je voelt je daar altijd heel klein. Ik weet niet wat ik nou de mooiste scenery vind: Oceaan, Bos, Bergen, Graslands of steden als San Francisco waar we straks weer doorheenrijden.

Hier op de camping stond een River Trail aangegeven met een lengte van 350 yards. Ik dacht das leuk om even te doen voor het ontbijt. Wat is per slot 350 yards? (0.32 km). Maar nooit iets aannemen en Assumption is the mother of al f-ups, zei iemand bij GE altijd)…. Joh! Steil!!! naar beneden, het laatste stukje voor de river, daar hing zelfs met een touw, waar je je aan vast kon klampen om dat het zo gvergetensteil was. Dat laatste stukje heb ik gelaten voor wat het was en ben weer naar boven getogen. Ik had m’n warme trainingsbroek aangehouden want het was nog best een beetje kil tussen die bomen toen ik uit de camper ging. Nou die broek kon meteen in de wasmand.

Gistermiddag een prachtige wandeling gemaakt door Noordkant Redwoods voordat we een camping opzochten. Hier kan je weer ‘s middags lopen want je loopt lekker in de schaduw. We liepen net als door die duinen weer helemaal alleen! Anders dan vorig jaar in Glacier National Park waar we een keertje gefilehiked hebben. Daar is niks aan. Maar toen moesten we wegens werk in het hoogseizoen op vakantie en dan gaat natuurlijk de hele wereld tegelijkertijd. Nu is het een beetje aan het beginnen, de grote trek, maar we ontsnappen net aan de grote drukte.

Gisteren op de hike dacht Piet dat hij een beer hoorde. (Er zijn hier zwarte beren, geen grizzly’s). Nou dan vind ik het toch minder als er geen andere mensen in de buurt zijn, ben ik toch niet happig op, zij (beren) op mij denk ik dan. Oh, Happy Days! toen ik op onze eerste trips nog superonbevangen door de wouden liep. Wel verstandelijk wist dat ze er waren, maar nog niet op diep basic emotioneel level had meegemaakt hoe scary zo’n beer van heel dichtbij is. En die eland die ons toen rakelings voorbijschoot in Alaska met een babytje. Je kunt beter op een slapende beer stappen dan een moedermoose zo dichtbij hebben. Wij waren superenthousiast maar de ranger aan wie wij het later vertelden is waarschijnlijk nog ontzet en vol ongeloof dat wij geen schade hebben opgelopen. Alaska was dat. Gaan we nog eens heencamperen als we nog meer tijd hebben als nu.

Nu hebben we altijd bearspray bij ons als we gaan lopen maar hebben het nog nooit hoeven te gebruiken. Ik heb ook standaard een berenbel aan mijn rugzak hangen. Die kan erg irriteren als je door de supermarkt loopt.

Live beren zien is en blijft toch een geweldige ervaring. Laatst op het strand zagen we supergave berenpootafdrukken. (Zie FB). Daar lopen ze rond om mossels te zoeken. En in de lente kun je ze ook gewoon zien aan de kant van de weg in Canada (Grizzly’s) waar ze paardenbloemen zitten te eten. Hebben wij zomaar meegemaakt. Je weet echt nooit wanneer je wildlife ziet. Denk die Bald Eagle aan dat meer op die pretparkcamping. Of toen we een keer langs een meertje bij een stadje reden (andere trip) en daar staat ineens een eland in dat meer. Je moet er gewoon altijd op bedacht zijn.
Vooral vanuit de bescherming van je campertje vind ik het super om zicht op het grotere wild mee te maken.

Zometeen willen we even wat miles maken en proberen achter San Francisco te eindigen. We willen morgenmiddag (vrijdag) weer thuis aankomen zodat we nog heel het weekend hebben om campertje te wassen en uit te mesten en te bedenken wat we erin laten en wat niet.

Vandaag, 28 juni is Rocky zijn 2e adoptie verjaardag (dag dat ik hem vond op het fietspad), dus we zullen daar een taartje op nuttigen.

Vrijdag 29 juni. Weer thuis in Rancho Cucamonga. Het laatste stuk vanuit Redwoods Park even doorgereden, want we wilden het liefst voor de spits begint thuis zijn. Anders sta je zo weer 2/3 uur stil. Meteen als je het park uitrijdt en weer op de Californische Freeway terechtkomt zie je het verschil. Hoe leuk het ook wonen is in Callifornie, de wegen zijn echt de slechtste van het hele land. Niet alleen druk, druk, druk, maar zo slecht onderhouden. Echt kraters erin. Ik heb nu ook pijn in mijn rug. Wordt weer tijd voor een Infrastructure Week van de regering. Alhoewel; elke keer als ze die hier afkondigen gebeuren er in die week weer de meest vreselijke dingen. Jammer dat ze geen tijd hebben om wat aan verbetering te doen maar zich concentreren op elkaar af te maken.

Gisteren dus op tijd thuis. RV leeghalen en wassen en bedenken wat we hier laten en wat we meenemen. Ik maak vast een mandje met hiking spullen voor China volgend jaar. 2 goede sets handdoekken en beddengoed gaan in de RV. En het bestek van de keuken hier in het appartement ruil ik om met het bestek van de camper of neem ik mee naar Nl, weet ik nog niet. Het is leuk, vrolijk gekleurd bestek. Ik wil op de Vliet een beetje Mexicaanse / CA sfeer brengen, met leuke Mex plantenpotten waar mijn plumerias in stonden. De plumerias (die ik 5 jaar geleden in San Diego heb gekregen, zijn inmiddels naar een nieuw tehuis.) Patti & Vince hebben ze geadopteerd en inmiddels ook al in de volle grond gezet. Potten neem ik mee naar de Vliet, we gaan eens bij de Intratuin kijken voor iets leuks. Alles wat ik straks niet meeneem en nog goed is gaat naar het Refugee Center hier in de buurt waar ik volunteer.

Morgen doen we ook weer met een paar mee aan een protestmars. Ik weet niet of het zoden aan de dijk zet maar dan heb ik iig het gevoel dat ik iets doe. Heb me ook ingeschreven om eventueel nog wat te kunnen betekenen om kinderen met ouders te kunnen verenigen. Beetje Spaans is beter dan geen Spaans en aangezien ik toch straks een hele maand alleen ben. Er zijn door particulieren goede initiatieven opgezet. De regering doet niks… En aangezien het opruimen der laden voorspoedig verloopt. Een aantal officiele dingen kun je toch pas op het laatste nippertje regelen.
Dat we hier toch kwamen met 3 koffers en een paar vooruitgestuurde dozen! En nou heb je weer een overvolle garage. Tussen garage en garbage zit maar 1 letter verschil… Ik heb verdorie 2 kerstbomen en we zijn maar 1 x hier thuis geweest met de kerst. T’is een afwijking.

Bij het doorkijken van de post thuis, zit er een verrassing bij. Een bedankkaartje van Jill Wine-Banks. US National beroemd / bekendheid. Haar ken ik via de Indivisible beweging. Een klassevrouw. Was nauw betrokken bij het blootleggen van de Watergate affaire als special prosecuter en is nu een luide en waardevolle stem bij alles wat er hier aan de hand is. Haar handelsmerk - buiten haar intelligentie en zeer rake meningen die niet onder stoelen of banken gestoken worden - zijn de broches die ze draagt. Die broches slaan vaak op de waan van de dag / situatie. Ik heb haar mijn Nederlandse Bevrijdingsdag speldje gestuurd, en kreeg daar een persoonlijk, handgeschreven bedankkaartje voor. Dat zijn goeie Mensen. Die gaan de wereld redden.

Nou dat was het weer voor deze keer. We hebben 6000+ miles = 9000+ km gereden in 4 weken.
Partir c’est mourir een peu. Zal mijn campertje missen, en nog veel meer.

(Piet is bezig met de foto selectie).