conny-en-piet-usa.reismee.nl

EL PAPA OR LA PAPA...

En dat maakt een enorm verschil in het Spaans en zeker in een land waar 98% van de bevolking katholiek is: EL PAPA is zijne Heiligheid de Paus en LA PAPAis een aardappel. En zo is dat met heel veel woorden in het Spaans. Niet alleen met gebruik van El of La (mannelijk of vrouwelijk), maar ook de klemtoon leggen of uitspraak kan een wereld van verschil maken. Aan de ene kant ben ik zekerder geworden met Spaans kleppen omdat ik nu veel meer woorden ken en de zinsconstructies snap, maar anderzijds durf ik mijn mond niet meer open te doen omdat ik nu terdege besef wat een vreselijke dingen ik kan zeggen zonder het te beseffen. Allee, we lullen gewoon door en gooien er immer een glimlach bij in de strijd, zodat men weet dat ik het in de Spaanse grondhouding goed meen.

Ik klink wel redelijk authentiek, want mijn uitspraak is goed. Geen eigendunk, want dat vond iedereen op de opleiding. Nou is het voor Amerikanen en Canadezen (dat was de samenstelling van de studenten deze weken plus mijzelf zijnde Hollandse kaaskop met Californisch tintje), ook heel moeilijk, want zij kunnen de R niet lekker rollen en de G-sound zoals in Scheveningen gaat het ook niet worden. Ik heb dit voordeel ruim uitgebuit ter verbloeming van onkunde op het gebied van de Verbos Irregulares, de Futuro, de Imperativo Preterit, en meer van dat soort grammaticale diepzinnigheden.

Dat mijn uitspraak goed is, is geen ijdele opschepperij mijnerzijds trouwens. Het volgende voorbeeld ter bewijs: Mijn conversatiegids Gustavo (23, student Franse taal en literatuur, slimme en geweldig gezellige gast), liet mij altijd alles hardop lezen. In al de kerken en musea hebben ze van die borden weetjewel, waarop uitgelegd staat hoe het zit. Vaak alleen in het Spaans, soms ook in met Frans of Engels erbij. Ik moest dus van Gustavo altijd alles hardop in het Spaans oplezen inclusief de jaartallen (en dan niet 1, 6, 7, 3 maar zestienhonderddrieenzeventig en Espagnol). En net zo vaak tot ik het in goed klinkend de mond uit had gekregen. Nou, dat helpt! Na een paar dagen plop je het er zonder problemen uit. En! ga je er ook wat meer gevoel inleggen. Net als voorlezen of toneelspelen zeg maar. Dus bij een bezoek aan het Museo de Revolucion (zeer! interessant, kogelgaten zitten nog in de muren), gaf ik blijkbaar een goede voorstelling weg, Gustavo stond een beetje opzij, ik stond mijn verhaal te doen en achter mij staat een groepje mensen (had ik niet gezien). Ik draai me om en ik krijg een TIP (20 pesos). Tavo viel om van het lachen. Ik heb het teruggegeven en uitgelegd dat ik stond te oefenen. Het was een leuk verhaal voor de medestudenten. De uitspraak, die is goed dus! De Verbos Irregularos daarentegen
 Phew! De tegenwoordige tijd gaat aardig maar de Verleden en Toekomstige tijd blijven lastig. Ik denk dat ik maar in de TT blijf, dat is is sowieso een goede instelling en erg Zen.

Hieronder een paar van die uitspraak oefeningen die wij er op de morgens tussendoor kregen Buiten nuttig ook goed voor de broodnodige vrolijke noot.

Tres tristes tigres triscaban trigo en un trigal.

Un tigre, dos tigres, tres tigres trigaban en un trigal.

¿Qué tigre trigaba mås?

Todos trigaban igual.

—

Pancha plancha con cuatro planchas.

ÂżCon cuĂĄntas planchas Pancha plancha?

—

Nou nog eentje dan


El cielo esta parangaricutirimicuarizado

¿Quién lo desparangaricutirimicuarizara?

El desparangaricutirimicuarizador que lo desparangaricutirimicuarize,

buen desparangaricutirimicuarizador serĂĄ.

Ik wilde al een hele tijd een Total Immersion Spaanse cursus doen. Had al diverse mogelijkheden onderzocht, waaronder ook locaties in Chili en Peru en ben uiteindelijk uitgekomen op Instituut Si Puebla in Puebla Mexico. Waarom de cursus; nou het wilde niet echt opschieten met Spaanse les, want als ik niet op reis was had mijn lerares vakantie en als ik thuis was was het weer zomersluiting bij hen. Luxe probleem, maar ik leerde niet bij. Zelfstudie wilde ook niet vlotten door diverse afleidende factoren, waarvan Rocky de grootste was.

Dus Si Puebla zou het worden, goede recensies op het web en van iemand die ik ken van Chaffey College die er zelf geweest is. Ook wel een beetje in de buurt nog. 3.5 uur vliegen is okay. Nog even een tijdframe vinden. Je kunt van 2 tot 9 weken boeken. Ik ga voor 2, want dat lijkt me wel voldoende om te beginnen. Ik hoef niet zozeer vloeiend terug te komen, maar wil meer een boost on zelf verder op te bouwen. Ik ben inmiddels goed bevriend met een gepensioneerde lerares Spaans, die in ruil voor lunch en playtime met Rocky, mij 1 a 2x per week Spaanse bijspijkerles wil geven. Goeie deal; voor mij en Rocky. (En ook voor Piet want haar hobby is koekies bakken).

2 weken gevonden, waarin we niks hebben en Piet niet hoeft te reizen (katdienst), en geboekt. Je kunt -naast de duur van de cursus- kiezen voor privé-les of klassikaal (ik kies voor klassikaal) en voor hotel of bij een gastgezin (ik kies voor gastgezin). Als je dan toch uit je comfortzone bungeejumpt dan maar in 1 x goed.

Tegen de tijd dat ik weg moet heb ik toch wel effe iets van Oh My God! Maar het is geboekt, non-refundable ticket, dus Hup, Vamos!

Ik vertrek op zondag 4 december, Piet brengt me naar LA. Geen bijzonderheden. Visa voor Mexico krijg je bij inchecken. Vlucht vertrekt op tijd en komt ook netjes op tijd aan in Mexico City. Goh! al de 2e x dit jaar dat ik daar ben. Ik heb met het instituut geregeld dat iemand mij bij aankomst op Mexico City Airport opwacht en samen met mij met een shuttlebus naar Puebla rijdt. Dat vond ik wel veiliger.

Terug zien we wel weer. Voorbij de douane staat er inderdaad een jonge gast met een bord

Si Puebla. Hojo! Samen met hem kaartje gaan kopen voor de bus. Er gaat om het half uur een shuttle van Mexico City Airport naar Puebla. De rit is ongeveer 1.5 tot 2 uur afhankelijk van het verkeer. Voordat je in de bus stapt wordt, net als op het vliegveld, al je bagage en jijzelf gecheckt, van iedereen wordt een foto genomen en er is gewapende beveiliging en permanente video op name aan boord van de bus. Waarom? Allemaal toeristen, met paspoorten en dure spullen. Dus als iemand op die bus wat onderneemt heeft tie meteen de hoofdprijs.

Dit is de enige keer in mijn 2 weken hier dat ik iets gemerkt heb van extra beveiliging. Puebla staat bekend als 1 van de veiligste steden van Mexico. Elke dag liep ik gewoon zelf van en naar school en door de stad, (hierover later meer) behalve ’s avonds laat, maar dat doe je in Amsterdam ook niet.

Rit naar Puebla zonder problemen. Bij aankomst belde mijn begeleider (Pablo) met mijn Iphone (hij was zn oplader vergeten) mijn gastfamilie, die mij bij het busstation kwamen ophalen. Het was inmiddels 11:30 pm want Mexico loopt 2 uur voor op LA. Ik had al min of meer "kennisgemaakt" met mijn gastfamilie”moeder”; Maria del Carmen Herrera Ulloa, via Facebook. Zo te zien een aardige vrouw. De school had verteld dat zij en haar dochter Xotichl mijn gastgezin zijn, dus ik meteen opzoeken en vriendschapsverzoek sturen. Zij accepteerde nadat ik haar een intro email gestuurd had (email en alle gegevens kreeg ik van de secretaresse van de school -Rosi, een hele goeie, je kent het type wel :-) in mijn beste Spaans. Daarna zaten we op FB en konden we mekaar een beetje bekijken op internet.

Zij heeft 2 hondjes zie ik. (Later kom ik erachter dat er 3 hondjes zijn).

Tien minuutjes wachten en daar komt mijn volgende pickup aanrijden. Carmen en haar dochter. Handje schudden, koffer inladen en dan naar de endbestemming. Okay, ben benieuwd...

Het is natuurlijk pikdonker en bij aankomst kan ik niet zien waar ik terecht ben gekomen qua buitenkant. Binnenkant huis eerste indruk is goed. Ik krijg nog een koppie thee en ff kort gesprekje. Ze hebben nul! Engels dus hĂš! En dan naar mijn verblijf. Nou dat valt me alleszins niet tegen. In de garage is opstapje naar een trap; eerste trap...8 treden... overloopje... 8 treden. Een beetje weinig licht, dus ik telde vanaf dag 1 altijd. Direct achter tree 8 van de 2e trap is een deur(vooral naar beneden OPPASSEN!, geen enkele overgang deur / trap). Achter de deur, een zitkamertje met een bank en studeertafel en burostoel, rechts een slaapkamer met 2 1-persoonsbedden en aan de zijkant een badkamer met wastafel en douche. En, zo blijkt later, altijd (min 1 dag) heet water als het jou bliefde. (Dat had niet iedereen namelijk.) volgens mij zat ik goed.

Het was inmiddels 12:30. Ik had van Pablo een envelop gekregen met info voor de volgende dag en daarin stond dat ik om 8:30 op school werd verwacht. Carmen informeert me dat ontbijt om 7:30 is dat we om 8:00 naar school gaan. De1e 2 dagen brengt en haalt zij je, dan mag/moet je alleen. Even snel spullen klaarleggen voor morgen testen of föhn en zo werkt (er ligt een Mexicaans verloopstekkertje voor me klaar) en dan naar bed. Alles is fris en schoon en badkamer voor mij alleen, wat wil je nog meer. Morgen verder.

Maandag 5 december 6:45 wekkertje, douchen, aankleden, ontbijt. Heel veel vers fruit en geroosterd bammetje met GOUDA kaas, een heel groot blok, merk Rembrandt. De volgende dagen wordt het eten steeds verder gemexicaniseerd, men moest even aftasten wat ik aankan qua pittigheid. (Nou dat is best heel wat, ik heb hier in CA veel Mexicaanse kennissen en een Mexicaanse kapster die het leuk vind mij van alles onbekends - voor de niet Mexicaanse medemens althans- te laten uitproberen. De eerste dag gaan we met de bus naar school. Klein busje, stopt op de hoek van de straat waar ik woon en we moeten er 6 haltes verder uit in de straat waar de school is. Gemiddelde reisduur van A naar B ongeveer 10 minuten. Het barst van die busjes hier in Puebla. Ongeveer half formaat van die van ons. Ik moet degene hebben met nummer R4 voor en achterop. Je hoeft er nooit langer dan 5 mins op te wachten. Ze zitten wel stampende vol vaak. Bij uitstappen bus zegt Carmen: goed opletten: links, rechts, midden straat deur nr 10 = school. Er staat geen naam op de deur, want, zo legt de directeur later uit - het is een oud klooster, historisch monument, en dat moet aan de buitenkant authentiek blijven. Als je op de bel drukt, doet de secretaresse Rosi vanaf haar buro, met een knopje, de deur voor je open.

-Waar je trouwens ook goed op moet letten buiten de route, is het verkeer in Mexico. Ze rijden niet alleen de naad uit je broek, maar ook de broek van je kont. Als de mensen lopen zijn ze super relaxed, geen haast te bespeuren, maar als ze in de auto stappen, is het een ander verhaal. Veranderen ze acuut van Jekyll naar Hyde. Toeteren, geen lichten, stoplicht op groen, GASSEN!, voetganger nog op de weg?, gas bij. En ik ben natuurlijk California gewend, waar iedereen voor je stopt, als je zelfs nog maar een blik in de ogen hebt van “Ik ga misschien eens oversteken zometeen”. In Nederland wordt ik al platgereden omdat ik het niet meer gewend ben, dus hier in Mexico ben ik constant op mijn qui vive. Ook supervoorzichtig tijdens het lopen over de trottoirs, want als ik veilig buitengekomen ben bij mijn Casa, met opstapjes en trappen die als valkuil achter de deur liggen, kom je op de trottoirs die vol met gaten zitten en stoepen waar ik zelfs met mijn lange stelten maar net op kan komen
 -

Binnen in de school is het ruim en wit geschilderd. 3 verdiepingen met in totaal 17 (kleine) leslokalen. (Dat waren de kamertjes van de nonnen) . En op verdieping 2 en 3, twee ruime terrassen, alwaar je lekker in het zonnetje je pauze door kunt brengen met een koppie thee/koffie en mijn dagelijks door Carmen meegegeven banaantje (Heet een Platano maar Banana mag ook)

Bij binnenkomst, krijg ik thee en laat Rosi zien waar die voortaan te pakken en dan brengt ze me naar een conferentieroom waar al een paar mensen zitten. Elke week op maandag komt een nieuwe lichting studenten binnen en dan is er een introductie gegeven door Antonio Prado, de directeur, en krijgen de nieuwen een intake waarna je ingedeeld wordt op een level dat voor jou geschikt is. Antonio zijn intro is in het Engels, want hij wil zeker stellen dat iedereen alles meekrijgt, daarna is Het Alleen Maar Spaans. Je tekent een contractje waarmee je je verplicht alleen maar Spaans te spreken. Het is geen halszaak hoor, je wordt niet afgeschoten, en het gaat op een relaxte manier, maar het helpt wel om gefocust te blijven en net dat stapje extra te zetten.

In de intro groep van mijn maandag zitten 8 mensen. Amerikanen en Canadezen dus.

In dit praatje krijgen we veel info over hoe de dagplanning in elkaar zit, de lunch, things to do in Puebla, eerste hulp bij rampen, enz enz enz. Daarna wordt een foto gemaakt voor je school/studentenpasje. Hier staat op het adres en telefoonnummer van de school Ă©n van je gastgezin, in geval je kwijt mocht raken. (Ik wordt hier blij van). En! Je kunt er gratis alle musea in Puebla mee in. Dat is fijn, want ik ben over de datum van student en nog niet oud genoeg voor een seniorenpas.

Dan de intake. Je mag niks opzoeken en ook niet raden, want dat beĂŻnvloed de score.

30 mins krijg je ervoor. Het begint heel easy en makkelijk en wordt steeds moeilijker. Ik wordt ingedeeld op level 3. Samen met een Canadese; Ruth, die gepensioneerd medisch legerverpleegster is en uit Nova Scotia, Canada komt, heel wat van de wereld heeft gezien en besloten heeft in Mexico te gaan wonen. Dit vanwege het klimaat en omdat de kosten levensonderhoud vrij laag zijn. Wij hebben dus 'klassikaal' les met z'n tweeën. Ons lokaal is nr 5 en onze Maestra is Lety. Dit blijft zo de komende 2 weken. Ruth is een leuke vrouw en we kunnen het goed met elkaar vinden. (Zij is goed in werkwoorden dus helpt mij, ik probeer haar de Mexicaanse R en de G bij te brengen, maar ik denk niet dat die het gaan worden) Lety is een Geweldige Lerares, duidelijk, veeleisend op een relaxte manier, en groot gevoel humor. Ik heb het weer eens getroffen.

Dagindeling maandag t/m vrijdag ziet er als volgt uit;

09:00 - 13:00 - Les ( half uur break om 11 uur).

13:00 - 14:30 - lunch (inbegrepen, je kunt kiezen uit 2 restaurants in de buurt, moest je

’s morgens even een kruisje op het daartoe op de balie gelegde lijstje zetten bij welke je ging) ontbijt en diner worden verzorgt door je gastgezin. Wil je wat anders dan is dat voor eigen kosten en moet je dat natuurlijk even op tijd aan je Casa-gezin laten weten.

14:30 - 17:00 - met je eigen gids op pad door Puebla, dus 1 op 1. Teneinde alles wat je ’s morgens (hopelijk) aan Spaans hebt opgestoken in de praktijk te brengen. Mijn gids voor week numero uno is Gustavo (je wisselt na een week van gids). Die levert je dan einde dag weer af op school en zo verder. Het wordt natuurlijk steeds losser als je zelf de weg leert kennen. Maar dag 1 komt Carmen me om 5 uur ophalen op school om weer met de bus naar huis te gaan, dus dan moeten we op tijd weer terug zijn.

‘ S avonds krijg ik tortillas met vlees, groenten en bonen, smakelijk en gezond. Als we nog even bijgekletst hebben vertrek ik naar boven, want je krijgt elke dag een lading huiswerk mee van jewelste voor de volgende dag. Morgen lopen we naar school en daarna moet ik het zelf uitzoeken. Ik heb een huissleutel en zal morgen de route op google meevolgen, opschrijven, landmarks onthouden, en good vibes het universum insturen dat ik niet kwijtloop in den vreemde met 100 woorden Spaans op zak. Want echt nobody spreekt Engels hier.

Dat valt dus reuze mee. ik moet bij de voordeur rechts, bij de AT&T shop links, links oversteken de Calle 16e Septiembre op, immer gerade aus, zo’n 15 minuten, rechts af bij de schoonheidssalon Bella Italy, Calle 2 Oriente, et voila, daar zijn we. 'S-avonds in omgekeerde richting terug naar Calle 3 Sur. Ik ben niet 1 keer verkeerd gegaan en na 3 dagen snapte ik de stad. Met name mijn gids Gustavo heeft hieraan mega bijgedragen. Puebla is gebouwd op een grid, rechttoe, rechtaan, en alle straten gaan van Oost naar West en heten; Straatnaam + 2, 4, 6 etc, en 2, 4, 6 enz en Noord 1,3,5 en Zuid 1,3,5 enz. Met als stralend middelpunt El Centro Historico. Heel erg duidelijk! Conny-Proof zou ik zeggen. En als je het toch even niet precies meer weet vraag je het en dan is er altijd iemand die je de goede richting wijst of een stukje mee oploopt. Puebla is niet alleen een prachtige stad, er wonen ook hele aardige mensen en ik heb me geen moment onveilig of onzeker gevoeld.

Nou moet ik even mijn opschrijfboekje erbij pakken, dat ik gebruikte voor het noteren van nieuwe woorden en wat ik per dag heb gedaan. Ik zit nu in het vliegtuig naar LA namelijk. 3 uur vliegen, moet ik toch een heel eind komen met m'n verhaal. Boekje gevonden. Eerst heel mijn rugzak leeg, die erg vol zit, want ik had overgewicht in m'n koffer (2kg) en al een koffer extra voor de regalos (kadootjes) en! M'n beauty case ook al apart, want die ging er niet meer in. 1 koffer extra was 30 dollar, maar 2 extra maakte het ineens 210 Dollar meer! Een hele aardige Mexicaanse meneer van United heeft mijn grote koffer gereorganiseerd (midden in de hal) , 2 paar schoenen en 2 leerboeken eruit die ik nu als handbagage heb, beauty case er weer in; et voila ipv 210 dollar bijbetalen, kon ik nu door met 1 extra koffer voor 30 Dollar extra. Pluim voor die man!

Er is Mexicaanse lunch aan boord van het vliegtuig. En - geen klagen gehad hoor - goed eten, maar ik ben even klaar met tortilla's, taco's bonen en rijst. Wat jammer was was dat de avond dat wij afscheidsdiner met de groep hadden afgelopen donderdag, ik net die middag iets gegeten had wat niet goed is gevallen (ik beschuldig de komkommerschotel van de lunch), en dat ik van dat diner niet heb kunnen genieten. Was bij een Braziliaans restaurant. Het zag er allemaal super lekker uit, maar ik durfde niet, als U begrijpt wat ik bedoel


Trouwens 'onze groep' was dus de groep waar je het intropraatje samen mee had. En ondanks dat iedereen dus op verschillende levels ingedeeld werd, deed je wel de algemene excursies (inbegrepen) en evt. Optionele excursies als hele groep samen en je kwam elkaar tegen bij de lunch en tijdens de 11 uur break op het terras.

En tussendoor in de gang of ’s avonds einde dag als je gids je weer had afgedropt. Er is op het instituut ook een kamer met 6 computers en free WI-FI dus daar was deze en gene ook nogal eens te vinden. School is open van 8-6:30, dus je kon voor of na school nog ff je eigen ding doen of Cd Spaans oefenen in de Audio room. Nu aan het einde van de rit; niets dan goeds, zeer professionele instelling, geweldig gastgezin, superleuke gids (ik heb hem de 2e week gehouden, want ik had geen zin in een nieuwe, we konden het goed vinden en ik leerde veel van hem en plus ik had al nieuwe dingen zat, vond ik.

Ruth hield ook haar originele gids. Ik zei tegen haar dat ik dat deed en zij wist niet dat dat kon. Ik ook niet, maar NEE heb je en JA kun je krijgen nietwaar?

Wie zaten er zoal in de groep: Ruth dus mijn klasgenoot. Ook level 3. Emily uit New York, level 4, leert Spaans voor haar werk; Maria uit Chicago, ook level 4, Spaans omdat haar partner haar familie in Puebla woont, zij gaat volgende week daarnaartoe om bij hen de feestdagen door te brengen; Dennis uit Montreal, vakantie combi met Spaans leren, level 1 (Dat is dus eigenlijk level Nul, maar net als bij de Yoga doen ze niet aan nummer Nul want dat is niet motiverend). Dennis kan zich nu ook aardig redden (Hij zegt heel vaak Muy Good!). Josh uit Australie, 24, wil in Mexico gaan wonen en werken, blijft 9 weken. Isabel uit Vancouver, level 5, 3 weken. Mari uit (ben ik vergeten), is hier voor de 2e keer 2 weken. Daniel en Robin, had ik niet zoveel contact mee, wel aardig hoor en Sheila uit Sacramento CA, level 4. Dus Sheila, Maria en Emily zaten bij elkaar in level 4, Isabella alleen, level 6, en Josh en Dennis ook alleen. Zwaar hoor 9 weken. Ik vind 2 echt wel genoeg. Eigenlijk had ik nog iets harder moeten studeren maar ik wilde niet inleveren op het middagprogramma, want de cultuur en de mensen leren kennen vond ik eigenlijk wel het allerleukste onderdeel. En ’s avonds als je thuiskwam, had gegeten en je huiswerk had gedaan, was je kei kapot. Fysiek; want je loopt je eige het schompes. Van en naar school elke dag 30 mins (ik vond de bus te vol, en lopen was wel zo leuk), en ’s middags liep je of weer door de stad te banjeren om alle Puebla bezienswaardigheden te bekijken of je sjouwde een piramide op. En het was lekker heet ook. Eigenlijk warmer dan ik had verwacht cq. gelezen had op het 10-dagen weerbericht. Mentaal ook pittig want 100% Spaans (proberen te) spreken een hele dag is best zwaar. Bij het ontbijt had ik het meeste moeite. En de lessen in de morgen waren ook pittig. Vol aan de bak. Die grammatica stamp ik er dan nog wel extra in. De basis heb ik. Net weer geoefend met Miguel van maintenance, die voor de 2e keer van de week vergeten was de poort naar het zwembad open te maken. Tja dat krijg je als je enige winterklant ineens 2 weken niet op komt dagen


De manier van lesgeven is trouwens ook leuk. Met die tongtwistoefeningen,, en ook een liedje hier en daar in het Spaans. Toen we bijvoorbeeld bezig waren de kledingstukken bij naam te leren, gingen we de andere klaslokalen af om bij deze en gene aan te wijzen wat we leuk bij hem of haar vonden staan.

De middagen waren dus bestemd om het geleerde in de praktijk te brengen en op die manier heb ik met Gustavo heel wat van Puebla gezien. Nog een uitstapje gemaakt naar Atlixco een stadje ongeveer een uur met de bus van Puebla, wat helemaal kerstsverlicht is. Heb ik Gustavo op getrakteerd want dat was natuurlijk een buitenschoolse aktiviteit. Maar ik wou er gewoon graag naartoe en het stond niet bij de geplande zaken. Geen spijt van! Was hartstikke leuk, lekker gegeten! En kennisgemaakt met een typisch Mexicaans ‘rondom kerst’ drankje genaamd Ponche Mexicano. Een soort gluhappelwijn met honing. Erg lekker.

De avonden heb ik niet al te veel ingevuld. Was gewoon te moe en huiswerk moest wel af. Verder waren er door heel de stad veel feesten alvast om warm te draaien voor de kerst. Nou en feesten kunnen ze die Mexicanen. Vaak, hard en vooral lang. rond 4.30 am. hield het pas een beetje op. Ook veel vuurwerk dat afgestoken werd door de zgn. Peregrino’s, Pelgrimsfietsers die vanuit alle delen van Mexico naar Mexico City fietsen om daar het kerstweekend te zijn. Dat weekend zijn er meer Pelgrims daar dan in Mekka met de Hadj. Er is dan zelfs een automatisch ronddraaiende stoep rondom de bedevaart plek (De zwarte madonna van Guadelupe).

Vuurwerk dus, en honden, VEEL honden, die hard en vaak blaffen. Mijn huis heeft er 3. Twee Chihuaha eenhapscrackers (Coco en Dolly), en een teckel genaamd Tasha. Dat is mijn favoriet. Ze woont op de patio (heel ruim met een overdekt stuk waar haar mand staat en eten. Ze accedeert namelijk niet met die andere twee hondjes. Maar met mij wel! Speciaal snoep gaan kopen en na 2 dagen was de vriendschap bezegeld. Zodra ik thuis kwam en ik de patio deur opendeed, kwam ze gezellig mee huiswerk maken. Ik zal haar missen. Maar Rocky heeft mij ook gemist. Die zit nou te schooien om een stukje kip uit de kipsalade. Dat vuurwerk vond ik helemaal niks. Net Nederland eind december. Hier in de US veel beter geregeld. Gecontroleerd. Dat het niet veilig is moge ook weer blijken dat in Mexico City zo’n vuurwerkmarkt half ontploft is gisteren.

We hadden ook nog een avond visite bij mijn Spaanse familie. 5 mensen uit Spanje. Heb ik nog even bijgezeten. Een heel gesprek gehad met een van hen. En ik dacht dat het best goed ging. Hij was artiest, schilder. Althans dat had ik begrepen. Dus na een tijdje vraag ik: “Kan ik wat van je werk zien?” . Hij kijkt me aan: opent z’n fotoalbum op zijn telefoon en laat me een deur zien. Is ie huisschilder. Nou iedereen bleef erin. Wel een mooi geschilderde deur overigens en een hele aardige man :-)

Op een andere avond was ik ook nogal taalconfuus en zat ik aan tafel een heel verhaal af te steken in het Nederlands, krijg je ook van die verdwaasde blikken. Ter oefening heb ik nog wat Spaans omgedubde Blue Rays gekocht van films die ik al gezien heb en een Spaanse kerst CD, maar ik kan nog geen apparaat vinden hier in huis waar ik die op kan afspelen. Nou ja, ze kostten geen drol, dus geen man overboord.

Zo wat nog meer te vertellen? Ik heb nog 1 x gezwommen in het zwembad op de hoek vlakbij mijn huis in Puebla. Op zaterdag voordat ik met een paar andere studenten de stad in ging. Erg kindvriendelijk zeg maar, t’is bij 1 x gebleven. Zondag hadden we een trip naar Teotihuacan. De Piramides van de Zon en de Maan. Was ik in Februari ook al geweest. Nu weer, en nu niet van de Piramide gedonderd. Daarna nog even Mexico City in. Zoveel! mensen. Niet echt mijn stad. Wel een heel leuk museum bezocht waar ze op dat moment een tentoonstelling hadden van honderden kerststallen. Superleuk! Een andere uitstap was Cholulla; Piramide waar je in kon (donker, laag en je moet geen claustrofobische aanleg hebben). Op de achtergrond van deze piramide zie je de actieve Popocateptl vulkaan.

Ik had echt de laatste dag een beetje zo van afscheid nemen. Raar hù? Na 2 weken waar je aan het begin van de rit nobody, niemand kent? Maar de mevrouw op de route waar ik elke dag verse jus kocht (12 pesos - uitgeperst waar je bij stond), had ik al foto’s laten zien van hier en in Nederland, dus als je gedag zegt na 2 weken ben je toch bekenden. Flinke fooi gegeven en een doosje roomboterbabbelaars. Ik had een aantal meegenomen om weg te geven, zo ook klompjessleutelhangers en wat blikken stroopwafels. Vrijdagmiddag hadden we op school een Posada met een heuse Pinata. Een soort pre-kerstkorrel zeg maar een Pinata is een met snoep gevuld ding dat kapot geslagen moet worden. En kerstliedjes natuurlijk uit volle borst in het Spaans gezongen. ’s avonds nog even met de familie een bakje gedaan en bedankt. Ik word om 4.30 in de morgen met een taxi opgehaald en Carmen zit om 4:15 al op me te wachten in de keuken met een bakkie thee en een pakje sandwiches om mee te nemen.

Een dikke knuffel van / voor haar en aan alle hondjes en dan gaan we weer richting California.

Zit ik dit verhaal af te maken kom er zojuist een sales persoon van Frontier (TV/Internet provider aan de deur. Wij hebben recenteijk provider gewisseld omdat Frontier elke keer uit de lucht viel. Deze persoon zijn pitch haalde aan dat Frontier ontvangst het ook heel goed doet als het regent.

Waar VINDEN ze zo iemand!? Ik wou hem binnenhalen voor een koppie thee en een goed gesprek, zo’n medelijden had ik. Dus ik zeg: Joh; dat is niet belangrijk voor ons want als het regent, dan staan wij op het balkon naar de regen te kijken en zitten we niet voor de buis.

Hij kreeg het niet mee geloof ik.

Ik heb lang geen update geschreven. Maar veel op Facebook en aangezien onze Rocky ook zijn eigen pagina heeft heb je daar ons hele vakantieverslag kunnen lezen. Net als in de politiek moet je de informatie vaak zoeken. Daarom kijk ik ook (als het niet regent) naar alle zenders van Fox - errug rechts naar CNN, NBC, KTLA enz, enz. De enige manier om in ieder geval min of meer een beetje ongeveer te weten wat er gaande is. Direct na de verkiezingsuitslag ben ik er even mee gestopt, met TV kijken. Ik was gewoon echt beroerd van de uitslag. En met het vorderen der dagen en het nieuws wordt het er niet beter op. Wat je ook aan argumenten aanvoert en waar je ook naar kijkt, het onderbuikgevoel / gut feeling blijft. Deze man is Niet Okay. En heel veel van zijn base ook niet. Dan zeg ik niet Iedereen. Want veel mensen hebben op hem gestemd uit angst en onvrede en dat begrijp ik. Ik zei tegen Piet op 8 november, je zal nog staan te kijken want er stemmen veel meer mensen op Trump dan je denkt. Die zeggen het gewoon niet vantevoren.

Nou lang verhaal kort, het is niet lekker hier op het moment met mensen onder mekaar. Had laatst een gesprek met iemand die het alsmaar had over Alt-Right. Das gewoon Neo-nazi. Dus ik deed of ik het niet begreep (blond en Dutch) en zei op een gegeven moment: “Ooooh! , bedoel je Neo-Nazi?” Zeg dat dan gewoon".

Er zijn grenzen mensen!

Nou, het is nu dus officieel, Trump is President van de U.S of A voor de komende 4 jaar. Als ie niet eerder in het gevang gegooid wordt, maar dan heb je nog dat hele enge zootje zitten wat in zijn parlement zit. You hire what you are zei een HR manager bij GE ooit eens
 Never a greater truth


Piet is maandag naar Dallas vertrokken alwaar het -5 is. Hij had bij vertrek een uur vertraging, dus ik hoop dat de rest van de trip makkelijker gaat. Als hij woensdag terugvliegt naar LA landt hij een uur later dan dat Jolanda, onze kerstgast vanuit Amsterdam op LA zal landen, dus die neemt hij mee naar huis. Gaan we er maar weer eens gezellige 10 dagen van maken. Dat lees je volgend jaar wel weer.

Oh ja, we zijn in de running om een Residence Permit aan te vragen. Dat vergemakkelijkt het in- en uit de US reizen. Hoef je niet elke keer die hele riedel te doen als je het land uit bent geweest. Ik had bij terugkomst uit Mexico ook weer zo’n lekkertje. Ze zag eruit en gedroeg zich als de Wicked Witch of the West. Ik sta natuurijk nog steeds op Piet z’n visa als L-tweetje (dependant wife). Gelukkig had Piet zijn formulier erbij gestopt, anders had ik er nu nog gestaan. Alhoewel, toen ik door het poortje mocht van Cruella ging ze met lunchpauze. Misschien lag het daaraan. Gelukkig maar voor haar dat het niet vaak regent in California :-)

Nou voor die Residence Permit dus, moet je ook een medisch onderzoek ondergaan. En vaccinaties indien nodig. Dat moet bij een arts die aangesloten is bij de Immigration service. Natuurlijk kan dat weer niet bij je eigen huisarts die bij je intake bij hun ook al 10 liter bloed had afgenomen. Dus zo een arts opgezocht in de buurt. Wellnessmart is het geworden. Waarom; kwam als eerste op het internet, is vlak in de buurt en ze vragen allemaal hetzelfde. 260 Dollar exclusief eventueel extra benodigde spuiten. Een wassen neus hoor mensen! Na even zoeken gebouw gevonden, dan zit de “arts” in een office in dat gebouw, ook zoeken, donkere gangen met deuren, waarachter advocaten zitten, kleine handelsondernemingen, van alles. Kamer 101 is van Wellnessmart
 Zit een verpleegster in dr eentje op klanten te wachten (je hoeft nl. geen afspraak te maken. 10 mins later sta je weer buiten met 4 buisjes bloed minder, een griepspuit en nog een vaccinatie rijker en een krasje om te zien of je TB hebt. Na 2 dagen moet je terugkomen om te laten zien of je hebt gereageerd op dat krasje, maar je mag ook een foto van de desbetreffende arm maken en die foto emailen


Tja
.

Iedereen een fijne kerst gewenst en een gezellige overgang naar het volgende jaar. We gaan er weer wat van maken!

Reacties

Reacties

Cisca

Hi Con, weer lekker bijgelezen en meegenoten van jouw trip naar Puebla!! Xxx

Toos Lodewikus

Zo Conny.
Vervelen doe jij je daar nog steeds niet.
Wat een verhaal, leuk hoor, om dit zo mee te krijgen.
En stoer om die cursus te doen.
Wij zijn ook een paar keer in Mexico geweest, en zie het zo voor me.
Al dat verkeer, er is geen een auto zonder deuk daar volgens mij.
Verder wens ik jullie ook fijne kerst, en jaarwisseling toe.
En een gezond 2017
Groetjes aan Piet

Hedwig

Ik heb weer genoten van je beeldende beschrijving. Groetjes aan Jolanda en Piet en hele mooie feestdagen xx

Corrie wiegeraad

Genoten van je leuk geschreven verhaal, adios, Feliz navidad.

Irma

Het was weer geweldig om je verhaal te lezen. De manier waarop je dat doet, echt fantastisch.

Ik wens jou en Piet hele fijne kerstdagen en een gelukkig en gezond 2017 toe.

Ine

Weer een ervaring rijker.
Fijne feestdagen en een gezond, gelukkig 2017.
Aai voor Rocky :-)

Rina

Wederom zoals alle anderen genoten van je verhalen!
Echt zo stoer van je om dit in je eentje te gaan doen!
Wij wensen jullie een mooi nieuw jaar toe en kijken uit naar het volgende verslag????Groet uit Bergen op Zoom van Rina en Frans

jeannette

moest gelijk aan de speech van Willem Alexander denken die ook de klemtoon verkeerd legde en iets heeeeel anders zei dan hij bedoelde!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!